BEGRAFENIS

Ooit staan er mensen bij een open graf
om wat er van mij rest daarin te leggen.
Nooit zal ik dan nog ploegen of nog eggen,
nooit scheid ik nog het koren van het kaf.

Een spreker zoekt mijn levensvijver af
om daaruit anekdotes op te dreggen.
Ik hoop dat hij iets vrolijks zal gaan zeggen
en dat ik om een aantal mensen gaf.

Ik hoop dat sterven mij niet zwaar zal vallen,
een sterfbed van niet langer dan een week,
en ieder zegt: zo is het mooi geweest.

Maak dan van mijn begrafenis een feest,
geen treurigheid met koffie en met cake,
maar klare wijn en veel champagne knallen.

10 februari 1999


Mijn dichtcarrière begon als een midlifecrisis. Op mijn 40e besefte ik dat als ik nog dichter wilde worden het nu moest gebeuren.
Tussen mei 1998 en april 1999 heb ik 45 sonnetten geschreven. Natuurlijk niet allemaal even goed, maar er zitten wel een paar fraaie tussen.