We rollen onze eigen reus.
We denken hem de hemel in.
We weten hoed en peen en kool.
Zijn winter kan nog jaren mee.
Er groeit een krokus uit zijn hoed.
Het kooloog tintelt levenslust.
Ooit neemt de dooi de witte schil.
Het blauwe onderkleed komt vrij,
dat ook weer smelt. De reus wordt rood
en daarna groen en grijs en geel,
magenta, violet, cyaan.
Oranje is alleen de peen
die samen met de hoed en kool,
blijft liggen in het natte gras.
Wanneer het volgend jaar weer sneeuwt,
dan rollen wij een nieuwe reus.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
Dichters-cv
Liefst schrijf ik poëzie met kleine woorden
die niet vermaant en geen taboes doorbreekt
maar alledaags van ’t alledaagse spreekt
een symfonie van simpele akkoorden
Ik heb geen grote opdracht te vervullen
zolang ik maar een mondhoek om zie krullen
© Niels Blomberg, juni 2022Als je mijn gedichten aardig vindt, dan kun je een boekje kopen; klik HIER
zondag 3 maart 2013
Vinexië zonder mensen
Stel dat we weggaan allemaal,
zomaar op een zomerdag
met de zon in de haren
en de wind in de ogen.
We houden ramen en deuren geopend;
zelfs geen tuinpoort gaat er dicht.
De laatste houtkool verpulvert tot as;
het laatste worstje is voor de kraaien.
Stel dat zo na een jaar of tien
zomaar op een herfstdag
we weer eens gaan kijken
met de stormwind in de rug.
De bus rijdt ons de stad weer in,
maar wij willen nog niet zien,
schuilen onder de banken
in spannende onwetendheid.
Weer boven gekomen zien we dat
er niemand staat, dat niemand
weten wil hoe of het is geweest,
hoe of het met ons gaat.
Het onverschillig huis laat ons
gelaten toe. Een egel zegt op
hoge toon, dat deze
overwinterplaats vergeven is.
Een meerkoetnest drijft in het bad.
Een vos huist in de voorraadkast.
Het tafelzilver is verdeeld
en elke ekster kreeg zijn deel.
Dan klinkt de toeter van de bus.
Daar gaan we weer, zo is het goed.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
zomaar op een zomerdag
met de zon in de haren
en de wind in de ogen.
We houden ramen en deuren geopend;
zelfs geen tuinpoort gaat er dicht.
De laatste houtkool verpulvert tot as;
het laatste worstje is voor de kraaien.
Stel dat zo na een jaar of tien
zomaar op een herfstdag
we weer eens gaan kijken
met de stormwind in de rug.
De bus rijdt ons de stad weer in,
maar wij willen nog niet zien,
schuilen onder de banken
in spannende onwetendheid.
Weer boven gekomen zien we dat
er niemand staat, dat niemand
weten wil hoe of het is geweest,
hoe of het met ons gaat.
Het onverschillig huis laat ons
gelaten toe. Een egel zegt op
hoge toon, dat deze
overwinterplaats vergeven is.
Een meerkoetnest drijft in het bad.
Een vos huist in de voorraadkast.
Het tafelzilver is verdeeld
en elke ekster kreeg zijn deel.
Dan klinkt de toeter van de bus.
Daar gaan we weer, zo is het goed.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
Nieuw
Schoongeboende klinkers wuiven ons toe
De onwennige sleutel ontsluit bouwstof en natte verf
Kale muren schreeuwen om haakjes, loze hoeken om kastjes
De buurman strijdt luidkeels met beton
De kraaktree maakt zichzelf bekend
Met loven en bieden wordt de ruimte verkaveld,
volgebouwd met twijfelaar en hoogslaper
De schuifpui toont de woeste grond
De distel wordt een rozenperk
De zon brengt buren tezamen
kniediep in onbuigzaam groen
Vanmiddag geschreven in een één-uurscursus van Jakob Rosenbaum.
Daarna onmiddellijk voorgelezen in Corrosia; de inkt was nog nat
De onwennige sleutel ontsluit bouwstof en natte verf
Kale muren schreeuwen om haakjes, loze hoeken om kastjes
De buurman strijdt luidkeels met beton
De kraaktree maakt zichzelf bekend
Met loven en bieden wordt de ruimte verkaveld,
volgebouwd met twijfelaar en hoogslaper
De schuifpui toont de woeste grond
De distel wordt een rozenperk
De zon brengt buren tezamen
kniediep in onbuigzaam groen
Vanmiddag geschreven in een één-uurscursus van Jakob Rosenbaum.
Daarna onmiddellijk voorgelezen in Corrosia; de inkt was nog nat
vrijdag 1 maart 2013
Twitterrijm van januari en februari 2013
Wie last heeft van oogdruk
heeft baat bij een oogbad.
Wie last heeft van bloeddruk
vermijde een bloedbad.
#hinkelrijkrijm
Liefhebbers van zeilweer
houden van hun zeiljacht
Liefhebbers van sneeuwweer
zijn niet dol op sneeuwjacht
#hinkelrijkrijm
Als je raak schiet op een kleiduif
heb je nooit een oog vool eistruif
#dubbelrijm #tegeltjeswijsheid
In een grauwe loodnap
vind ik enkel broodpap
aangelengd met krootsap.
Wat is hier de boodschap?
#dubbelrijm
Geen rijm, wel twitter
Dooiparadox: alleen naast geveegde stoepjes liggen nog sneeuwhoopjes; wie niet geveegd heeft zie geen sneeuw meer.
heeft baat bij een oogbad.
Wie last heeft van bloeddruk
vermijde een bloedbad.
#hinkelrijkrijm
Liefhebbers van zeilweer
houden van hun zeiljacht
Liefhebbers van sneeuwweer
zijn niet dol op sneeuwjacht
#hinkelrijkrijm
Als je raak schiet op een kleiduif
heb je nooit een oog vool eistruif
#dubbelrijm #tegeltjeswijsheid
In een grauwe loodnap
vind ik enkel broodpap
aangelengd met krootsap.
Wat is hier de boodschap?
#dubbelrijm
Geen rijm, wel twitter
Dooiparadox: alleen naast geveegde stoepjes liggen nog sneeuwhoopjes; wie niet geveegd heeft zie geen sneeuw meer.
Abonneren op:
Posts (Atom)