zondag 3 maart 2013

Plaksneeuw

We rollen onze eigen reus.
We denken hem de hemel in.
We weten hoed en peen en kool.

Zijn winter kan nog jaren mee.
Er groeit een krokus uit zijn hoed.
Het kooloog tintelt levenslust.

Ooit neemt de dooi de witte schil.
Het blauwe onderkleed komt vrij,
dat ook weer smelt. De reus wordt rood

en daarna groen en grijs en geel,
magenta, violet, cyaan.
Oranje is alleen de peen

die samen met de hoed en kool,
blijft liggen in het natte gras.

Wanneer het volgend jaar weer sneeuwt,
dan rollen wij een nieuwe reus.


Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change

Vinexië zonder mensen

Stel dat we weggaan allemaal,
zomaar op een zomerdag
met de zon in de haren
en de wind in de ogen.

We houden ramen en deuren geopend;
zelfs geen tuinpoort gaat er dicht.
De laatste houtkool verpulvert tot as;
het laatste worstje is voor de kraaien.

Stel dat zo na een jaar of tien
zomaar op een herfstdag
we weer eens gaan kijken
met de stormwind in de rug.

De bus rijdt ons de stad weer in,
maar wij willen nog niet zien,
schuilen onder de banken
in spannende onwetendheid.

Weer boven gekomen zien we dat
er niemand staat, dat niemand
weten wil hoe of het is geweest,
hoe of het met ons gaat.

Het onverschillig huis laat ons
gelaten toe. Een egel zegt op
hoge toon, dat deze
overwinterplaats vergeven is.

Een meerkoetnest drijft in het bad.
Een vos huist in de voorraadkast.
Het tafelzilver is verdeeld
en elke ekster kreeg zijn deel.

Dan klinkt de toeter van de bus.
Daar gaan we weer, zo is het goed.


Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change

Nieuw

Schoongeboende klinkers wuiven ons toe
De onwennige sleutel ontsluit bouwstof en natte verf
Kale muren schreeuwen om haakjes, loze hoeken om kastjes
De buurman strijdt luidkeels met beton

De kraaktree maakt zichzelf bekend
Met loven en bieden wordt de ruimte verkaveld,
volgebouwd met twijfelaar en hoogslaper

De schuifpui toont de woeste grond
De distel wordt een rozenperk

De zon brengt buren tezamen
kniediep in onbuigzaam groen

Vanmiddag geschreven in een één-uurscursus van Jakob Rosenbaum.
Daarna onmiddellijk voorgelezen in Corrosia; de inkt was nog nat

vrijdag 1 maart 2013

Twitterrijm van januari en februari 2013

Wie last heeft van oogdruk
heeft baat bij een oogbad.
Wie last heeft van bloeddruk
vermijde een bloedbad.
#hinkelrijkrijm

Liefhebbers van zeilweer
houden van hun zeiljacht
Liefhebbers van sneeuwweer
zijn niet dol op sneeuwjacht
#hinkelrijkrijm

Als je raak schiet op een kleiduif
heb je nooit een oog vool eistruif
#dubbelrijm #tegeltjeswijsheid

In een grauwe loodnap
vind ik enkel broodpap
aangelengd met krootsap.
Wat is hier de boodschap?
#dubbelrijm

Geen rijm, wel twitter
Dooiparadox: alleen naast geveegde stoepjes liggen nog sneeuwhoopjes; wie niet geveegd heeft zie geen sneeuw meer.