Twee Bosnische gedichten

Deze 2 gedichten zijn uit 2005, toen Aldichter een avond had rond het thema Bosnië.
De oorlog was natuurlijk nog vers, zoals wel blijkt uit de tekst.

Dit gedicht is geschreven n.a.v. de onderstaande plaatje (waarvan ik na 5 jaar helaas geen bronvermelding meer heb)

Bosnische grenzen

Op het palet van de tijd
vervloeien alle kleuren,
de kleuren van de meesters,
de kleuren van de knechten.

Onwrikbaar ligt de driehoek
in grillige getijden;
steeds weer overspoeld,
steeds weer drooggevallen.

Maar het getij is verlopen
en het palet is verschrompeld
tot vormeloos craquelé
van etnisch gezuiverde schilvers.

Het nieuwe jaargetijde
brengt kleuren in het land.
Mijn os beweegt de ploeg
tot aan het eind van mijn wereld.

Slivovitsj

Klik hier voor meer achtergrond informatie

Ik heb je voor het laatst gesproken
in de pruimentijd.
De mooiste, de blauwste pruimen
waren voor de slivovitsj.
We toostten op ons land,
onze taal, onze toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen godshuis.

Ik heb je voor het laatst gehoord
bij de pruimenboom.
Je sprak fel en vurig
opgezweept door slivovitsj.
Je sprak van een nieuw land,
een nieuwe taal, een nieuwe toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen front.

Ik heb je voor het laatst gezien
bedekt met pruimenbladeren.
Mijn hoofd bonsde, mijn keel schroeide,
als na een nacht goedkope slivovitsj.
Je lag daar zonder land,
zonder taal, zonder toekomst.
Ik sloot je ogen en ging
terug naar mijn eigen leegte.