Het bankje bij de waterval
staat hier ter nagedachtenis
aan iemand die gevallen is
en meegesleurd is naar het dal
Het was een man van twintig jaar,
zo eentje die de dood veracht,
die vroeger bij de mammoetjacht
ook al geen oog had voor gevaar
Ooit ging mijn gladde levenspad
langs het ravijn van overmoed,
maar ik liep door en overwon
Nu spat de waterval me nat
Het bankje zit verrassend goed
Ik schrijf gedichten in de zon
augustus 2006
Overgehouden aan een vakantie in Canada
12 jaar lang, van 2005 t/m 2016, was ik lid van Aldichter, de vereniging van Almeerse dichters.
Af en toe veroorloofde ik mij een rijmend vers. Deze kwam aan bod op de laatste zondag van november 2006. Het is toen gedicht van de maand is geworden
Dichters-cv
Liefst schrijf ik poëzie met kleine woorden
die niet vermaant en geen taboes doorbreekt
maar alledaags van ’t alledaagse spreekt
een symfonie van simpele akkoorden
Ik heb geen grote opdracht te vervullen
zolang ik maar een mondhoek om zie krullen
© Niels Blomberg, juni 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten