woensdag 1 november 2023

Optreden bij Lichtvoetig 7, Nederlands kampioenschap light verse te Emmen


Het hoogtepunt van het Light-Versejaar is Lichtvoetig, het NK georganiseerd door Stichting Taalpodium Emmen. Het is altijd op de laatste zondag van oktober, als de wintertijd net is ingegaan. 
Op zondag 29 oktober 2023 was het tijd voor Lichtvoetig 7. Voor de vijfde keer mocht ik mijn gedichten voorlezen in de achterzaal van Café Groothuis te Emmen. 
Hieronder vind je ze uitgeschreven.

Let vooral op de inleiding door Machiel Pomp, de winnaar van de eerste twee edities van Lichtvoetig en daarna jurylid en een van de twee presentatoren.
Verder komen in beeld Eddy Zinnemers, andere presentator, en - op de rug gezien met gitaar - Dorine Wiersma, die de muzikale omlijsting voor haar rekening nam.


PANORAMA
De opgekomen zon bescheen de velden.
De nacht was in dit jaargetij nog kil.
Een fraaier panorama zag men zelden.

Toen zij zich uit hun donzen slaapzak pelden,
hield zelfs de vroegste vogel zich nog stil.
De opgekomen zon bescheen de velden.

Ze lachten om wat zij elkaar vertelden,
onwennig soms: de liefde was nog pril.
Een fraaier panorama zag men zelden.

Verplichtingen noch kledingstukken knelden.
Ultieme vrijheid is een naakte bil.
De opgekomen zon bescheen de velden.

Toen zij zich voor elkander openstelden,
betraden zij een wereld van verschil.
Een fraaier panorama zag men zelden.

De mieren voelden aan als duizend spelden.
Hij vloekte en zij gaf een harde gil.
De opgekomen zon bescheen de velden.
Een fraaier panorama zag men zelden.


OP VAKANTIE
Je bent volledig uitgeblust;
je werk mist importantie.
Eén strohalm geeft je levenslust:
straks ga je op vakantie.

Een huis aan de Azurenkust
compleet met zongarantie,
een eigen bar met tap en fust,
dat is nou echt vakantie.

Je vindt je welverdiende rust,
een stilteabundantie.
De zon heeft je in slaap gesust;
zo gaat dat op vakantie.

Veelvuldig smeren is een must.
Door lakse arrogantie
ben jij je daarvan nu bewust.
Ook dat hoort bij vakantie.


SPOOKKASTEEL
In Schotland staat een spookkasteel
gebouwd in oude tijden.
Het spook begint
recentelijk
aan eenzaamheid te lijden.

De mensen heeft hij weggejaagd;
hij had van hen zo’n hinder.
Hij zoekt naar een
gezellige
spokin op spokentinder.

Helaas, hij wordt steeds weggeswipet;
hij kan geen indruk maken.
Hij oogt niet erg
aantrekkelijk
in zijn geruite laken.


OUDE KOEIEN
Het leven is een sloot vol oude koeien.
Zo nu en dan wil eentje er graag uit.
Zij produceert een klagelijk geluid,
een langgerekt onafgebroken loeien. 

Negeren blijkt een minder goed besluit;
de irritatie gaat alleen maar groeien.
Je moet je er wel tegenaan bemoeien,
hoezeer zoiets ook op bezwaren stuit.

Je trekt de koe voorzichtig op het droge.
Dat is bepaald geen makkelijk karwei:
de blubber heeft haar poten vastgezogen.

Je hoort een zachte plop; de koe is vrij.
Ineens zie je de zachtheid van haar ogen.
Het wordt nog wat, die oude koe en jij.


VERKIEZINGSDAG 22 NOVEMBER 2023 
Dwars door de novemberregen
ga ik naar het stembureau.
Wat wordt straks het stormniveau?
Windkracht nul of windkracht negen?

Maar geen noodweer houdt mij tegen
en geen rampscenario:
dwars door de novemberregen
ga ik naar het stembureau.

In mijn leunstoel neergezegen
denk ik achteraf “chapeau”,
schenk mijzelf een glas bordeaux
en bezie de natte wegen
dwars door de novemberregen.


VERRE VRIEND
Op school was hij mijn allerbeste maatje.
We pikten samen snoep bij Albert Heijn.
Mijn moeder vond de dropjes in mijn laatje
en toen mocht hij mijn vriendje niet meer zijn.

Ik zag hem toch want hij had een stiletto.
Meer dan mijn vriend was hij vooral mijn held.
Altijd had hij een mooi verhaal in petto
en mooie spullen ook en altijd geld.

Nu ben ik Jan Modaal met een kantoorsleur
maar zoiets is voor hem niet goed genoeg.
Zijn spannende bestaan krijgt nooit mijn voorkeur
ondanks al zijn verhalen in de kroeg.

’t Is jammer dat ik hem nu nooit meer zie
sinds hij in Vught woont in de EBI.


NIEUWE LAARZEN
Wat een rotweer is het buiten!
Ik ga nergens meer naar toe.
Regen klettert op de ruiten.
Zal ik de gordijnen sluiten?
Ik ben al die grauwheid moe.

Dag Opa, ik heb iets van mama gekregen:
twee lichtroze laarzen; ze zijn voor het kamp.
Ze hebben een week in de gangkast gelegen.
Nu mag ik ze aan doen, want nu is er regen
met heel grote plassen, waar ik hard in stamp.

Meisje, meisje, wat een mooie!
Opa wil ook wel zo’n paar.
Opa heeft nog ouwe rooie
die hij bijna weg wou gooien.
Wij gaan stampen met elkaar.


RONDBAZUINEN
De hippe meester noemt haar altijd Bolle.
De klas vindt haar voor tikkertje te log.
Sinds afgelopen week heeft zij een vlog,
wat leidt tot een verwisseling van rollen.

Zij scoort met lichaamspositiviteit
en meester is zijn TikTok-volgers kwijt.