Lijn 25 boort zich in de stad,
zoals een wurm zich in een appel boort.
Nabij de brug naar Utrecht start zijn pad,
het einde is haast helemaal in Noord.
Decennia reeds gaat die tram daar voort
langs gevels die je altijd hebt gehad.
Bij Heineken slechts werd het beeld verstoord,
en eerder ging de oude RAI al plat.
Als kind heb ik die tram heel vaak genomen,
ik kan de route en de haltes dromen:
Ceintuurbaan is de kruising met lijn 3.
Mijn beeld van Amsterdam was louter gevels,
de grenzen van een land gehuld in nevels,
de speelplaats van mijn kinderfantasie.
30 november 1998
Mijn dichtcarrière begon als een midlifecrisis. Op mijn 40e besefte ik dat als ik nog dichter wilde worden het nu moest gebeuren.
Tussen mei 1998 en april 1999 heb ik 45 sonnetten geschreven. Natuurlijk niet allemaal even goed, maar er zitten wel een paar fraaie tussen.
Dichters-cv
Liefst schrijf ik poëzie met kleine woorden
die niet vermaant en geen taboes doorbreekt
maar alledaags van ’t alledaagse spreekt
een symfonie van simpele akkoorden
Ik heb geen grote opdracht te vervullen
zolang ik maar een mondhoek om zie krullen
© Niels Blomberg, juni 2022Als je mijn gedichten aardig vindt, dan kun je een boekje kopen; klik HIER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten