zondag 11 december 2011
Magpie Tale 94: Ribbon
I see no others face to face.
I see them through the looking glass,
where left and right are turned around.
I see them in a twisted world.
We nibble from our spongy bread,
take long brown sips from lukewarm cups.
We smell the fragrance of routine.
The floodlight makes us all alike.
You have a ribbon in your hair,
which makes you different from the rest.
You sip and nibble just like us.
Your ribbon makes our heartbeat go.
One day we’ll eat by candle light
and see each other face to face.
This is Magpie Tale 94
Click here for the latest Magpie tale
maandag 14 november 2011
Magpie Tale 91: Musical chairs
A year long they dwelled by your musical chairs.
You ran round and round and you never sat down.
The leprechauns left you a fortnight ago,
They went with their fiddles, their flutes and their bagpipes.
The music still plays round and round in your head.
The leprechauns left you a fortnight ago.
Don’t look at the past for it will not return.
The future is cloudy around and around.
The leprechauns left you a fortnight ago.
The leprechauns left you,
A fortnight ago.
This is Magpie Tale 91
Click here for the latest Magpie tale
dinsdag 25 oktober 2011
Magpie Tale 88: Country Boy
through canyons made of bricks and glass
with one eye on the road ahead
and one eye in the mirror where
I see the road that runs back home.
A country boy am I. I met
the sweetest girl you ever saw.
A city girl is she, but cows
stop mooing when she laughs. Her name
is blowing in the winds back home.
A country boy am I. I know
this will not be an easy trip.
I know her name, her face, her smell,
but not her city, neighborhood
or street. I know the road back home.
A country boy am I. I turn
in canyons made of bricks and glass
with one eye on the road back home
and one eye in the mirror for
the sweetest girl you ever saw.
This is Magpie Tale 88
Click here for the latest Magpie tale
zondag 16 oktober 2011
Hoe lees ik een gedicht?
Nogmaals toegevoegd met meer aantekeningen
vergeet wat juf vertelde over
stil
en
in je hoofd
laat je tong krulleklakken
leg je hart er bovenop
laat alle zinnen zingen in
binnen- buiten- bovenrijm
laat klinkers en medeklinkers
leven en medeleven
houd geen ramen of deuren gesloten
wanneer de woorden waaien
in de zucht van de ziedende zee
in de voorjaarswind die de
eeuwige sneeuw ontdooit
vergeet wat juf vertelde over
stil
en in je hoofd
vergeet wat juf vertelde over
stil
en
in je hoofd
laat je tong krulleklakken
leg je hart er bovenop
laat alle zinnen zingen in
binnen- buiten- bovenrijm
laat klinkers en medeklinkers
leven en medeleven
houd geen ramen of deuren gesloten
wanneer de woorden waaien
in de zucht van de ziedende zee
in de voorjaarswind die de
eeuwige sneeuw ontdooit
vergeet wat juf vertelde over
stil
en in je hoofd
donderdag 13 oktober 2011
Magpie Tale 86: The King am I
The early day unfolds
long shadows of
the coffee cup.
The paper tells me everything
it did not tell
me yesterday.
I am a sponge, absorb it all,
I gather tiny facts
in empty jars.
A shelf am I, and never full,
always a corner free
for juicy bites.
I stir the news in black and white,
I am a coffee spoon,
remove the clouds.
My wise advice fills dawning skies;
no one replies because
the king am I.
This is Magpie Tale 86
Click here for the latest Magpie tale
zondag 9 oktober 2011
Drie dimensies
I
Boven mij torent de top die nog nooit is bedwongen.
Als mij dat wel lukt dan word ik voor eeuwig bezongen.
Jaren al heb ik dit plan.
Maar wat is dat nu?Mijn droom ligt voor volledig in duigen.
Daar staat een man, en ik zie hoe die man zich gaat buigen
over een hangende man.
II
Mooie verhalen had hij, dus we klommen naar boven.
Hij gaf een duw! Aan een vriend! Het was niet te geloven.
Waarom toch wil hij mij dood?
Wij zijn alleen hier, dus niemand houdt hem nu nog tegen.
Diep in het dal zie ik plotseling iemand bewegen.
Is dat mijn redder in nood?
III
Lang moest ik wachten, het duurde haast zeventien jaren.
Eindelijk breng ik mijn kwelgeest dan toch tot bedaren.
Hebzucht komt nu voor de val.
Slechts met tien vingers klampt hij zich nog vast aan het leven.
Nu is het tijd om die vingers een zetje te geven.
Jammer, die man in het dal...
Word-bestand
Boven mij torent de top die nog nooit is bedwongen.
Als mij dat wel lukt dan word ik voor eeuwig bezongen.
Jaren al heb ik dit plan.
Maar wat is dat nu?Mijn droom ligt voor volledig in duigen.
Daar staat een man, en ik zie hoe die man zich gaat buigen
over een hangende man.
II
Mooie verhalen had hij, dus we klommen naar boven.
Hij gaf een duw! Aan een vriend! Het was niet te geloven.
Waarom toch wil hij mij dood?
Wij zijn alleen hier, dus niemand houdt hem nu nog tegen.
Diep in het dal zie ik plotseling iemand bewegen.
Is dat mijn redder in nood?
III
Lang moest ik wachten, het duurde haast zeventien jaren.
Eindelijk breng ik mijn kwelgeest dan toch tot bedaren.
Hebzucht komt nu voor de val.
Slechts met tien vingers klampt hij zich nog vast aan het leven.
Nu is het tijd om die vingers een zetje te geven.
Jammer, die man in het dal...
Word-bestand
Nutatiekegel
Draai als een nuclide
in nanoseconden
of draai als de zon
die zijn nulmeridiaan
vele dagen verschuilt
Draai rond als een derwisj
die rokken laat ruisen
of als een nudist
die de winden laat
wervelen over zijn huid
Draai niet als een paaldanseres
rond de nullijn, maar zwier
als de nuntius van het plezier
met je as rond de kern van het leven
Draai rond, draai rond
draai rond, draai rond
draai rond en rond en rond
Opdracht: Gedicht met 5 woorden op 2 pagina’s in Van Dale.
In dit gedicht waren dat blz. 1838-1839 uit de elfde druk (1984)
Die loopt van nuclide tot en met nutatiekegel
Link naar Word bestand met oudere versies
in nanoseconden
of draai als de zon
die zijn nulmeridiaan
vele dagen verschuilt
Draai rond als een derwisj
die rokken laat ruisen
of als een nudist
die de winden laat
wervelen over zijn huid
Draai niet als een paaldanseres
rond de nullijn, maar zwier
als de nuntius van het plezier
met je as rond de kern van het leven
Draai rond, draai rond
draai rond, draai rond
draai rond en rond en rond
Opdracht: Gedicht met 5 woorden op 2 pagina’s in Van Dale.
In dit gedicht waren dat blz. 1838-1839 uit de elfde druk (1984)
Die loopt van nuclide tot en met nutatiekegel
Link naar Word bestand met oudere versies
Vakantie
De kop vol alledag blijft thuis,
vindt in de kofferbak geen plaats,
is voor de zomer leeggemaakt,
staat afgewassen in de kast.
De reismok is verwachtingsvol
– de vliering is vaarwel gezegd –
met tent en haring in de ton
gebonden op het autodak.
De reismok is verwachtingsvol,
verheugt zich op de lange reis,
belooft een fraaie ansichtkaart.
De kop vol alledag blijft thuis.
Word bestand met oudere versies
vindt in de kofferbak geen plaats,
is voor de zomer leeggemaakt,
staat afgewassen in de kast.
De reismok is verwachtingsvol
– de vliering is vaarwel gezegd –
met tent en haring in de ton
gebonden op het autodak.
De reismok is verwachtingsvol,
verheugt zich op de lange reis,
belooft een fraaie ansichtkaart.
De kop vol alledag blijft thuis.
Word bestand met oudere versies
zaterdag 8 oktober 2011
Magpie Tale 85: TRUNK
Four feet on solid waves that hide the ocean’s depth
Two wings dream of the skies that rise above the mist
The beanstalk made of steel grows high above the clouds
It welcomes you to climb up to the golden harp
The concrete tower cools the warmth beneath the waves
It fills the world with mists that make horizons fade
Four feet on solid waves that hide the ocean’s depth
Two wings dream of the skies that rise above the mist
This is Magpie Tale 85
Click here for the latest Magpie tale
donderdag 29 september 2011
De kleur van de waarheid
Voor velen is de waarheid hemelsblauw
Het allerhoogste is waar zij op mikken
Ze vliegen naar de zon als leeuweriken
Verheven boven ’t groezelige grauw
Voor velen is de waarheid geel als goud
Ze wroeten in een afgesproken kader
Totdat ze stuiten op die ene ader
Het schaarse goed in overvloedig fout
Voor velen is de waarheid bladergroen
Hun beide benen staan op moeder Aarde
Alleen wat groeit en bloeit heeft echte waarde
Alleen wat knort en kruipt heeft echt fatsoen
De waarheid is voor mij aspergewit
Ik zoek wat net voorbij de dingen zit
Een oudere versie staat tweemaal op Het Vrije vers, op het forum en op de voorpagina
Nu met een filmpje van een neefje!
Het allerhoogste is waar zij op mikken
Ze vliegen naar de zon als leeuweriken
Verheven boven ’t groezelige grauw
Voor velen is de waarheid geel als goud
Ze wroeten in een afgesproken kader
Totdat ze stuiten op die ene ader
Het schaarse goed in overvloedig fout
Voor velen is de waarheid bladergroen
Hun beide benen staan op moeder Aarde
Alleen wat groeit en bloeit heeft echte waarde
Alleen wat knort en kruipt heeft echt fatsoen
De waarheid is voor mij aspergewit
Ik zoek wat net voorbij de dingen zit
Een oudere versie staat tweemaal op Het Vrije vers, op het forum en op de voorpagina
Nu met een filmpje van een neefje!
Morgenstond
De wekker siddert voor mijn linkerhand. Het laken wijkt en zwaait mij uit. Het zeil wijst mij de weg wanneer ik voet voor voet de nieuwe dag in sluip. Het ritueel – het legen van de blaas, dan water, zeep en mes, tot slot de boterham met kaas – verloopt dag in dag uit geruisloos en vanzelf. De merel fluisterfluit. De zon hult zich in mist. De mus eet kwetterloos. Ik duld alleen het boos gesputter van de laatste druppel die het filter zoekt en heel de woning vult met koffiegeur. |
Dit gedicht was oorspronkelijk (in Word) geheel uitgelijnd, dus aan de voor- en de achterkant.
Dat gaf het effect van prozagedicht. Dit is me in HTML nog niet gelukt
donderdag 22 september 2011
Twee Bosnische gedichten
Deze 2 gedichten zijn uit 2005, toen Aldichter een avond had rond het thema Bosnië.
De oorlog was natuurlijk nog vers, zoals wel blijkt uit de tekst.
Dit gedicht is geschreven n.a.v. de onderstaande plaatje (waarvan ik na 5 jaar helaas geen bronvermelding meer heb)
Op het palet van de tijd
vervloeien alle kleuren,
de kleuren van de meesters,
de kleuren van de knechten.
Onwrikbaar ligt de driehoek
in grillige getijden;
steeds weer overspoeld,
steeds weer drooggevallen.
Maar het getij is verlopen
en het palet is verschrompeld
tot vormeloos craquelé
van etnisch gezuiverde schilvers.
Het nieuwe jaargetijde
brengt kleuren in het land.
Mijn os beweegt de ploeg
tot aan het eind van mijn wereld.
Ik heb je voor het laatst gesproken
in de pruimentijd.
De mooiste, de blauwste pruimen
waren voor de slivovitsj.
We toostten op ons land,
onze taal, onze toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen godshuis.
Ik heb je voor het laatst gehoord
bij de pruimenboom.
Je sprak fel en vurig
opgezweept door slivovitsj.
Je sprak van een nieuw land,
een nieuwe taal, een nieuwe toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen front.
Ik heb je voor het laatst gezien
bedekt met pruimenbladeren.
Mijn hoofd bonsde, mijn keel schroeide,
als na een nacht goedkope slivovitsj.
Je lag daar zonder land,
zonder taal, zonder toekomst.
Ik sloot je ogen en ging
terug naar mijn eigen leegte.
De oorlog was natuurlijk nog vers, zoals wel blijkt uit de tekst.
Dit gedicht is geschreven n.a.v. de onderstaande plaatje (waarvan ik na 5 jaar helaas geen bronvermelding meer heb)
Bosnische grenzen
Op het palet van de tijd
vervloeien alle kleuren,
de kleuren van de meesters,
de kleuren van de knechten.
Onwrikbaar ligt de driehoek
in grillige getijden;
steeds weer overspoeld,
steeds weer drooggevallen.
Maar het getij is verlopen
en het palet is verschrompeld
tot vormeloos craquelé
van etnisch gezuiverde schilvers.
Het nieuwe jaargetijde
brengt kleuren in het land.
Mijn os beweegt de ploeg
tot aan het eind van mijn wereld.
Slivovitsj
Klik hier voor meer achtergrond informatieIk heb je voor het laatst gesproken
in de pruimentijd.
De mooiste, de blauwste pruimen
waren voor de slivovitsj.
We toostten op ons land,
onze taal, onze toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen godshuis.
Ik heb je voor het laatst gehoord
bij de pruimenboom.
Je sprak fel en vurig
opgezweept door slivovitsj.
Je sprak van een nieuw land,
een nieuwe taal, een nieuwe toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen front.
Ik heb je voor het laatst gezien
bedekt met pruimenbladeren.
Mijn hoofd bonsde, mijn keel schroeide,
als na een nacht goedkope slivovitsj.
Je lag daar zonder land,
zonder taal, zonder toekomst.
Ik sloot je ogen en ging
terug naar mijn eigen leegte.
 |  |
 |  |
 |  |
 |  |
dinsdag 20 september 2011
Magpie tale 83: Bird
that shine in the moonlight
always ready to spread and
fly over trees and lakes.
So why do I stay on the shore
among the coldblooded
and listen to the silvery sounds?
Because deep down I know
that every note that floats
from that mysterious flute
is not meant for the snakes
in the grass and the woods.
NO!
Every note that escapes
in the darkest night
shines especially for
ME.
And the snakes?
Ah, the snakes are the perfect disguise
for a secret love between a man in black
and a gray bird with pink wings.
This is Magpie Tale 83
Click here for the latest Magpie tale
dinsdag 13 september 2011
Magpie tale 82: Home
I knew your face no more,
but I could see you felt at home
when you walked through my door.
The sun shone bright, yet not a ray
did fall into your eyes;
I could not spot a speck of truth,
nor could I read your lies.
When you appeared in spotless white,
I knew not what to say.
So I said “Hi, it’s been a while”,
and “How are you today?”.
There was no time for When and Where,
there was no time for Why.
We stood and saw what time had done,
were speechless, you and I.
When you appeared in spotless white,
it brightened up the house.
But did you come as just a friend,
or did you seek a spouse?
Your answers I did not await,
they mattered not to me.
I locked you in my attic and
I threw away the key.
This is Magpie Tale 82
Click here for the latest Magpie tale
You can also read this on PoetrySoup
Note: Last change 20110919, because of Suz's comment and because I also felt there was room for improvement
zondag 4 september 2011
Magpie tale 81: 25th Wedding Anniversary / 25 jaar getrouwd
25th Wedding Anniversary
Marriage is not a boat
rowing merrily down the stream
It is a family car
that for years and years
surprisingly passed the MOT
The mechanic looks worried
asks carefully about
the possible possibility
of a new model
But you shake no
see you next year
we still like our ride
we do not care
about an extra rattle now and then
Fill her up with super plus
because we still have a long way to go
This is a Magpie Tale
It is a translation of a poem I wrote a year ago for the occasion of my own wedding anniversary. Here is the Dutch original
25 jaar getrouwd
Het huwelijk is geen bootje
dat zachtjes glijdt
op het spiegelend meer
Het is een familieauto die
voor het zoveelste jaar
met wat kunst- en vliegwerk
toch weer door de APK is gekomen
De monteur kijkt zorgelijk
vraagt voorzichtig
naar de mogelijke mogelijkheid
van een nieuw model
Maar je schudt nee
Tot volgend jaar
Hij rijdt nog lekker
We kijken niet op een rammel meer
of minder
Ik gooi hem vol met super plus
want we moeten nog een heel eind
Magpie tale 80: Magpie days
These are the days that should not be
These are the days that fade to gray
Show every grade of black and white
These are the magpie days
These are the days I lock the gate
These are the days I stay inside
Yet I ignite the colored lights
I light the magpie days
These are the days I wait for you
These are the days you pass me by
Your specks of red shine in my lights
Rush through the magpie days
These are the days that strangely shine
These are the days that are too few
You pass the house where I await
The glorious magpie days
This a Magpie tale, but I was too late to publish it
woensdag 6 juli 2011
Oud zeer
ZIE OOK
De sfeer van onbesproken
hangt ijskoud om me heen.
Ik voel me heel alleen
met honderdduizend spoken
onzichtbaar weggedoken
als lijken in het veen.
De geur van onbesproken
hangt ijskoud om me heen.
Soms is het uitgebroken
dwars door een muur van steen.
En dan schrikt iedereen,
want niemand heeft geroken
de geur van onbesproken.
Voorgelezen op 30 januari 2005, bij mijn eerste Aldichterbijeenkomst & op 17 november 2010 in de bibliotheek van Almere op een avond naar aanleiding de actie “Nederland Leest”, rond “De Grote Zaal” van Jacoba van Velde
De sfeer van onbesproken
hangt ijskoud om me heen.
Ik voel me heel alleen
met honderdduizend spoken
onzichtbaar weggedoken
als lijken in het veen.
De geur van onbesproken
hangt ijskoud om me heen.
Soms is het uitgebroken
dwars door een muur van steen.
En dan schrikt iedereen,
want niemand heeft geroken
de geur van onbesproken.
Voorgelezen op 30 januari 2005, bij mijn eerste Aldichterbijeenkomst & op 17 november 2010 in de bibliotheek van Almere op een avond naar aanleiding de actie “Nederland Leest”, rond “De Grote Zaal” van Jacoba van Velde
woensdag 29 juni 2011
Krimpsonnet
Op 7 mei fietste ik naar huis vanuit Huizen, waar ik mijn dichtcursus had gevolgd.
Zo'n fietstocht geeft voldoende tijd om na te denken over de volgende opdracht: een gedicht beginnend met een beginregel van Gerrit Achterberg.
Tot ik thuis kwam was het gedicht zo goed als af. De volgende les is het besproken (en daarna nog licht aangepast), maar het was tijd voor een nieuwe versvorm, het krimpsonnet, dat inmiddels erkend is door Frans Woortmeijer.
Zo'n fietstocht geeft voldoende tijd om na te denken over de volgende opdracht: een gedicht beginnend met een beginregel van Gerrit Achterberg.
Tot ik thuis kwam was het gedicht zo goed als af. De volgende les is het besproken (en daarna nog licht aangepast), maar het was tijd voor een nieuwe versvorm, het krimpsonnet, dat inmiddels erkend is door Frans Woortmeijer.
maandag 20 juni 2011
zaterdag 18 juni 2011
In de lucht (voorgelezen bij Sunsation)
Vlammende woorden verlichten de hemel
Schichtige scheuten en schuimend geschamper
Donder en bliksem doorklieven het weerwoord
Vriendschap verbroken verbrijzeld verbrand
Onvaste voeten in wankelend weerlicht
Glazige ogen en wazige woorden
Snijdende kreten van krijsende snoezen
Redeloos roepen uit wraak en uit wrok
Glimmende glasscherf en knallende knuisten
Splinterend houtwerk in spetterend nachtzwerk
Klinkende flessen en blinkende messen
Stekende staalflits verdwijnt in het hart
Spijt is een splinter die zeurt in het zieleelt
Spijt is een bloedspet die sterft in de sneeuw
Schichtige scheuten en schuimend geschamper
Donder en bliksem doorklieven het weerwoord
Vriendschap verbroken verbrijzeld verbrand
Onvaste voeten in wankelend weerlicht
Glazige ogen en wazige woorden
Snijdende kreten van krijsende snoezen
Redeloos roepen uit wraak en uit wrok
Glimmende glasscherf en knallende knuisten
Splinterend houtwerk in spetterend nachtzwerk
Klinkende flessen en blinkende messen
Stekende staalflits verdwijnt in het hart
Spijt is een splinter die zeurt in het zieleelt
Spijt is een bloedspet die sterft in de sneeuw
Stormwinden in mijn hoofd (voorgelezen bij Sunsation)
Stormwinden in mijn hoofd
beuken op gevoelige snaren
Disharmonie in excentrische sferen
Bastonen in mijn middenrif
Maag krimpt ineen
Grauwe lauwe luchten
spiegelen in de droge zee
Huilers zingen slaapliedjes
Pharao’s strijdros stuift voorbij
Overwinningsliederen
tuimelen in de branding
Onreine kwinten
rijmloze woorden
Zinloze wind en
losse akkoorden
Alwat kan rijmen
alwat kan reinen
zit in de Ark
en drijft naar de einder
Schipperen met woord en daad
Clipperen langs sierlijke sirenen
Voorwaarts met was in de oren
Pirouette van noordwaarste naalden
Dageraden leggen winden het zwijgen op
Neuriënde woorden versmelten met gesproken klanken
Duif aan mijn venster
koert de dag wakker
Levende olijven brengt hij
Met pit
beuken op gevoelige snaren
Disharmonie in excentrische sferen
Bastonen in mijn middenrif
Maag krimpt ineen
Grauwe lauwe luchten
spiegelen in de droge zee
Huilers zingen slaapliedjes
Pharao’s strijdros stuift voorbij
Overwinningsliederen
tuimelen in de branding
Onreine kwinten
rijmloze woorden
Zinloze wind en
losse akkoorden
Alwat kan rijmen
alwat kan reinen
zit in de Ark
en drijft naar de einder
Schipperen met woord en daad
Clipperen langs sierlijke sirenen
Voorwaarts met was in de oren
Pirouette van noordwaarste naalden
Dageraden leggen winden het zwijgen op
Neuriënde woorden versmelten met gesproken klanken
Duif aan mijn venster
koert de dag wakker
Levende olijven brengt hij
Met pit
6 gedichten voorgelezen op Sunsation.
Van de 6 gedichten die ik heb voorgelezen bij Sunsation, staat er 3 elders op internet: Deltahoogte, Terp van vertrouwen en De smaak van water
Een ander heb ik een week geleden geblogd: Woede
Een ander heb ik een week geleden geblogd: Woede
vrijdag 10 juni 2011
Geen inspiratie
Even geen woorden
die woelworstelen en
ontzwemmen aan
losgebarsten binnenzeeën
Even geen zinnen
die zuigzeuren om aandacht
die vaandeldrager willen worden
van hun eigen strofen
Even geen rijmen
die zich aan elkander lijmen
die zich naast elkander zetten
tot helder klinkende sonnetten
Even geen metrum
dat galmt en gongt
dat klinkt als een klok
dat basbeat bonkend beukt
De metafoor
sluipt voorbij
op kousenvoeten
bang om de verbeelding te wekken
die woelworstelen en
ontzwemmen aan
losgebarsten binnenzeeën
Even geen zinnen
die zuigzeuren om aandacht
die vaandeldrager willen worden
van hun eigen strofen
Even geen rijmen
die zich aan elkander lijmen
die zich naast elkander zetten
tot helder klinkende sonnetten
Even geen metrum
dat galmt en gongt
dat klinkt als een klok
dat basbeat bonkend beukt
De metafoor
sluipt voorbij
op kousenvoeten
bang om de verbeelding te wekken
DAN
Als de dood ten strijde trekt
met vliegend vaandel en slaande trom,
ja dan
Als het leven wegsluipt
op kousenvoeten in de poolnacht
ja dan
Als verleden en toekomst
niet meer botsen in het heden
maar stukslaan op vreemde kusten
op horizonten die niet meer wijken
ja dan
Wat dan?
Niets dan
met vliegend vaandel en slaande trom,
ja dan
Als het leven wegsluipt
op kousenvoeten in de poolnacht
ja dan
Als verleden en toekomst
niet meer botsen in het heden
maar stukslaan op vreemde kusten
op horizonten die niet meer wijken
ja dan
Wat dan?
Niets dan
Brievenbus
Mijn brievenbus verzamelt papier
Soms zegt hij nee
Soms zegt hij ja
wees welkom
Mijn deurmat vangt op en sorteert
op naam datum onderwerp lettertype
Stille stapels getuigen van noeste arbeid
Mijn schaar scheidt kaf van koren
snoeit de letterboom terug
Takken met dode woorden verdwijnen
in knisperbundels
Mijn bloempot schikt de bloeiende zinnen
voegt koemest en liefde toe
elke dag één scheutje
Mijn leesstoel maakt het gezellig
Mijn huis geurt naar taal
Soms zegt hij nee
Soms zegt hij ja
wees welkom
Mijn deurmat vangt op en sorteert
op naam datum onderwerp lettertype
Stille stapels getuigen van noeste arbeid
Mijn schaar scheidt kaf van koren
snoeit de letterboom terug
Takken met dode woorden verdwijnen
in knisperbundels
Mijn bloempot schikt de bloeiende zinnen
voegt koemest en liefde toe
elke dag één scheutje
Mijn leesstoel maakt het gezellig
Mijn huis geurt naar taal
Woede
Een kokende zee bedreigt het vredige land
Golven van verwijt slaan stuk op mijn zandbank
Zilte druppels gloeien na op wangen
en in open wonden
De potvis is gestrand
onwrikbaar verankerd aan de vloedlijn
gevuld met ongezegde woorden voorbode van de explosie
De gebarsten container heeft duizend-en-één
rechterschoenen op het strand gespuugd
De wereld zelf is doormidden gekliefd
Als de storm weer is gaan liggen
vind ik in de branding
jouw linkerschoen
Golven van verwijt slaan stuk op mijn zandbank
Zilte druppels gloeien na op wangen
en in open wonden
De potvis is gestrand
onwrikbaar verankerd aan de vloedlijn
gevuld met ongezegde woorden voorbode van de explosie
De gebarsten container heeft duizend-en-één
rechterschoenen op het strand gespuugd
De wereld zelf is doormidden gekliefd
Als de storm weer is gaan liggen
vind ik in de branding
jouw linkerschoen
Cijfers
Cijfers vullen lege vellen
klitten samen tot formules
klauteren op X- en Y-as
vallen stil in een grafiek
Cijfers zijn blijvers
waardebeschrijvers
twijfelverdrijvers
zeker en vast
Cijfers knipperen op schermen
knisperen in bolle beurzen
overwinnen zilvervloten
leiden tot de bedelstaf
Cijfers zijn krijgers
zakkers en stijgers
jagende tijgers
zwart rood en goud
Cijfers dartelen in hoofden
willen prikkelen en priemen
onvoorspelbaar en oneven-
wichtig in discrete rij
Cijfers zijn wijzers
knellende ijzers
knallende geisers
schaduw op muur
Cijfers vullen wereldzeeën
deinen mee op de getijden
op de krachten van de kosmos
Pluk bij eb het sterrenstof
klitten samen tot formules
klauteren op X- en Y-as
vallen stil in een grafiek
Cijfers zijn blijvers
waardebeschrijvers
twijfelverdrijvers
zeker en vast
Cijfers knipperen op schermen
knisperen in bolle beurzen
overwinnen zilvervloten
leiden tot de bedelstaf
Cijfers zijn krijgers
zakkers en stijgers
jagende tijgers
zwart rood en goud
Cijfers dartelen in hoofden
willen prikkelen en priemen
onvoorspelbaar en oneven-
wichtig in discrete rij
Cijfers zijn wijzers
knellende ijzers
knallende geisers
schaduw op muur
Cijfers vullen wereldzeeën
deinen mee op de getijden
op de krachten van de kosmos
Pluk bij eb het sterrenstof
Stuifzand
Jouw herinneringen zijn als stuifzand
dat binnendringt door kieren en spleten
dat wegzinkt in tapijten
dat zich nestelt in poriën
In dit land is het stuifzand verborgen
onder glimmend asfalt
dat ’s winters onbegaanbaar wordt door
stuifsneeuw
dat binnendringt door kieren en spleten
dat wegzinkt in tapijten
dat het smelt in poriën
Als de laatste tranen zijn vergoten
als het laatste strooizout is gebruikt
dan vallen we terug op stuifzand
dat binnendringt door kieren en spleten
dat wegzinkt in tapijten
dat zich nestelt in poriën
In dit land is het stuifzand verborgen
onder glimmend asfalt
dat ’s winters onbegaanbaar wordt door
stuifsneeuw
dat binnendringt door kieren en spleten
dat wegzinkt in tapijten
dat het smelt in poriën
Als de laatste tranen zijn vergoten
als het laatste strooizout is gebruikt
dan vallen we terug op stuifzand
Waakdromen
Dit is niet meer wakker
Dit is nog geen slapen
Dit is het slappe koord waarop
heden en verleden dommeldansen
Dag en nacht dansen de tango
op vers gesteven lakens die
zich vormen tot een warm golvenkleed
Zonder kneepjes laat je
schaduwen op de muur
de horlepiep dansen
Zachte gedachten
helen de wonden van de voorbije dag
strelen de hardheid uit onvolgroeide littekens
Ontluikende dromen
weven jouw sluimermasker
voeren je mee in open landauers
voortgetrokken door wilde paarden
Je zit nog op de bok
maar de leidsels zijn je allang ontglipt
Dit is nog geen slapen
Dit is het slappe koord waarop
heden en verleden dommeldansen
Dag en nacht dansen de tango
op vers gesteven lakens die
zich vormen tot een warm golvenkleed
Zonder kneepjes laat je
schaduwen op de muur
de horlepiep dansen
Zachte gedachten
helen de wonden van de voorbije dag
strelen de hardheid uit onvolgroeide littekens
Ontluikende dromen
weven jouw sluimermasker
voeren je mee in open landauers
voortgetrokken door wilde paarden
Je zit nog op de bok
maar de leidsels zijn je allang ontglipt
Mijn plezierdichterswerk blijft voorlopig even op Het Vrije Vers.
Vanochtend heb ik een snelsonnet geplaatst. Klik hier op te lezen
Vanochtend heb ik een snelsonnet geplaatst. Klik hier op te lezen
maandag 6 juni 2011
UFO
In vrede ben ik neergedaald
zilverschitter aan de poorten van uw stad
Mijn cocon verbergt uw ideaal van schoonheid
koestert het, verwisselt de gedaante en laat het uitvliegen
als uw planeet tweemaal rond uw zon is gedraaid
Ik weet van de maten van
uw billen uw borsten
uw buiken uw ego
Ik verhul uw naaktheid
Ik vertroetel de waan van uw dag
Enkel mijn priesteressen kennen uw wensen
tonen mijn schatten op het plankier
aan volgelingen die zich vergapen
aan het moois dat te duur en te klein is
U hangt aan mijn lippen
bekijkt mijn stiftekleuren
u valt aan mijn voeten
en koestert mijn tijdvol schoeisel
In vrede ben ik neergedaald
zilverschitter aan de poorten van uw zelfbeeld
Voor niet-Almeerders: dit gaat over het Confectiecentrum Almere, waar de mode van over 2 jaar ligt.
zilverschitter aan de poorten van uw stad
Mijn cocon verbergt uw ideaal van schoonheid
koestert het, verwisselt de gedaante en laat het uitvliegen
als uw planeet tweemaal rond uw zon is gedraaid
Ik weet van de maten van
uw billen uw borsten
uw buiken uw ego
Ik verhul uw naaktheid
Ik vertroetel de waan van uw dag
Enkel mijn priesteressen kennen uw wensen
tonen mijn schatten op het plankier
aan volgelingen die zich vergapen
aan het moois dat te duur en te klein is
U hangt aan mijn lippen
bekijkt mijn stiftekleuren
u valt aan mijn voeten
en koestert mijn tijdvol schoeisel
In vrede ben ik neergedaald
zilverschitter aan de poorten van uw zelfbeeld
Voor niet-Almeerders: dit gaat over het Confectiecentrum Almere, waar de mode van over 2 jaar ligt.
Hoofd
Schud mijn moede hoofd en zie
verdoolde woorden dwarrelen
klonteren tot klinkende zinnen
neerdalen in onwennige strofen
Verknisper mijn donzen dek
dat oplicht in de lage zon
Treed het maagdelijk vers met voeten
verpap verplet verpulp verpest
tot het maanspiegelend opvriest
in een woordenglijbaan die je meevoert
langs mijn gedachten of onzacht doet vallen
in ongeziene lagen
tot het smelt in stroompjes beekjes
watervallen van wat ik altijd al heb
willen zeggen maar nooit heb geweten
Schud mijn moede hoofd
Schud mij wakker
als het lente wordt
verdoolde woorden dwarrelen
klonteren tot klinkende zinnen
neerdalen in onwennige strofen
Verknisper mijn donzen dek
dat oplicht in de lage zon
Treed het maagdelijk vers met voeten
verpap verplet verpulp verpest
tot het maanspiegelend opvriest
in een woordenglijbaan die je meevoert
langs mijn gedachten of onzacht doet vallen
in ongeziene lagen
tot het smelt in stroompjes beekjes
watervallen van wat ik altijd al heb
willen zeggen maar nooit heb geweten
Schud mijn moede hoofd
Schud mij wakker
als het lente wordt
Niet af
Ik ben niet af
Ik ben nooit af
In het hoofd van de dichter
word ik eeuwig gekneed
Ik ben niet af
wel vaak getikt
zwart op wit gezet
denkbeeldig verspreid
Ik blijf de dichter
steeds één stap voor
Ik ben nooit af
blijf altijd jong
want eeuwig strijkt
de dichter mijn plooien glad
Maar ben ik af
als de dichter af is?
Of krijg ik een toeziend voogd
en een rimpelloze toekomst?
Vandaag heb ik mijn lidmaatschap van Aldichter opgezegd. Daar heb ik een paar mensen leren kennen die bleven schaven aan hun gedicht. Dit gedicht is voor hen.
Ik ben nooit af
In het hoofd van de dichter
word ik eeuwig gekneed
Ik ben niet af
wel vaak getikt
zwart op wit gezet
denkbeeldig verspreid
Ik blijf de dichter
steeds één stap voor
Ik ben nooit af
blijf altijd jong
want eeuwig strijkt
de dichter mijn plooien glad
Maar ben ik af
als de dichter af is?
Of krijg ik een toeziend voogd
en een rimpelloze toekomst?
Vandaag heb ik mijn lidmaatschap van Aldichter opgezegd. Daar heb ik een paar mensen leren kennen die bleven schaven aan hun gedicht. Dit gedicht is voor hen.
Twee nieuwe links
Vanaf vandaag is deze blog ook bereikbaar via www.nielsblomberg.nl en www.waterdichter.nl
zondag 5 juni 2011
Het meisje met het ouderwetse hoofd
Het meisje met het ouderwetse hoofd
fietst op haar damesfiets met trommelrem.
Kaarsrecht zit zij, twee handen aan het stuur.
Het meisje met het ouderwetse hoofd
ken ik van kindsbeen af. In Oma’s kast
stond zij ten voeten uit in sepia.
Het meisje met het ouderwetse hoofd
was jong gestorven aan een kwaal waarvoor
destijds geen medicijn voorhanden was.
Het meisje met het ouderwetse hoofd
kijkt om naar mij en het verkeer. Zij steekt
gedecideerd haar hand uit en slaat af,
het meisje met het ouderwetse hoofd.
fietst op haar damesfiets met trommelrem.
Kaarsrecht zit zij, twee handen aan het stuur.
Het meisje met het ouderwetse hoofd
ken ik van kindsbeen af. In Oma’s kast
stond zij ten voeten uit in sepia.
Het meisje met het ouderwetse hoofd
was jong gestorven aan een kwaal waarvoor
destijds geen medicijn voorhanden was.
Het meisje met het ouderwetse hoofd
kijkt om naar mij en het verkeer. Zij steekt
gedecideerd haar hand uit en slaat af,
het meisje met het ouderwetse hoofd.
dinsdag 31 mei 2011
Van mijn twitter:
Mijn eerste Facebook evenement: Aldichter's "Dode dichters leven": Martinus Nijhoff http://www.facebook.com/event.php?eid=125733884174145
Mijn eerste Facebook evenement: Aldichter's "Dode dichters leven": Martinus Nijhoff http://www.facebook.com/event.php?eid=125733884174145
zaterdag 7 mei 2011
Opa
Ik was een kind met Oma’s
Ik herinner me dat iedereen
een kind met Oma’s was
Opa’s had je in boeken
Toch heb ik een Opa gekend
een broze man die door Papa en Oma
ondersteund werd naar de wc
Het is in mijn geheugen gegrift
Het is mijn oudste herinnering
Kort daarna moet hij zijn overleden
Ik weet niets van de lege plek die hij achterliet
Ik herinner me dat iedereen
een kind met Oma’s was
Opa’s had je in boeken
Toch heb ik een Opa gekend
een broze man die door Papa en Oma
ondersteund werd naar de wc
Het is in mijn geheugen gegrift
Het is mijn oudste herinnering
Kort daarna moet hij zijn overleden
Ik weet niets van de lege plek die hij achterliet
zondag 10 april 2011
De teloorgang der achterommetjes
In de zomer van 2005 schreef ik een lofdicht op de Vinex-achterommetjes waar je kunt (ver)dwalen. Vanaf vandaag staat het op Het Vrije Vers: http://www.hetvrijevers.nl/index.php?option=com_kunena&func=view&catid=31&id=3160&Itemid=324#3160
Maar nu, in de lente van 2011 gaan de achterommetje langzaam teloor. Tijd voor een vlammend deel 2: http://www.hetvrijevers.nl/index.php?option=com_kunena&func=view&catid=10&id=3161&Itemid=324#3161
Maar nu, in de lente van 2011 gaan de achterommetje langzaam teloor. Tijd voor een vlammend deel 2: http://www.hetvrijevers.nl/index.php?option=com_kunena&func=view&catid=10&id=3161&Itemid=324#3161
woensdag 9 maart 2011
Lachgas
Dit keer geen gedicht maar een link naar de het forum van de Contrabas: http://www.decontrabas.com/de_contrabas/lachgas.html
vrijdag 25 februari 2011
A4’tje
Als ik kijk naar een gedicht op A4
of op A3, A5, A-weetikveel
en ook op B0, B1, B-weetikveel
dus als ik kijk naar een gedicht op papier met A- of B-formaat
dan bedenk ik dat de lange zijde – die meestal de staande zijde is –
wortel twee keer zolang is als de korte zijde – die meestal de liggende zijde is –
maar ook bedenk ik wat niemand ooit vermeldt
namelijk dat de diagionaal – die tevens hypothenusa is –
wortel drie keer zolang is als de korte zijde
Ik besef dat ik alle poëzieminnaars ben kwijtgeraakt
omdat zij papier liever zien als de bedrukte huid van de dichter
Achtergrondinformatie
De titel: http://www.onzetaal.nl/advies/a4tje.php
Strofe 1: http://nl.wikipedia.org/wiki/Papierformaat
Strofe 2: http://klassiekegedichten.net/index.php?id=71
En ook: http://dl.dropbox.com/u/1128014/Gedichten/blog/A4tje.rtf
of op A3, A5, A-weetikveel
en ook op B0, B1, B-weetikveel
dus als ik kijk naar een gedicht op papier met A- of B-formaat
dan bedenk ik dat de lange zijde – die meestal de staande zijde is –
wortel twee keer zolang is als de korte zijde – die meestal de liggende zijde is –
maar ook bedenk ik wat niemand ooit vermeldt
namelijk dat de diagionaal – die tevens hypothenusa is –
wortel drie keer zolang is als de korte zijde
Ik besef dat ik alle poëzieminnaars ben kwijtgeraakt
omdat zij papier liever zien als de bedrukte huid van de dichter
Achtergrondinformatie
De titel: http://www.onzetaal.nl/advies/a4tje.php
Strofe 1: http://nl.wikipedia.org/wiki/Papierformaat
Strofe 2: http://klassiekegedichten.net/index.php?id=71
En ook: http://dl.dropbox.com/u/1128014/Gedichten/blog/A4tje.rtf
woensdag 16 februari 2011
Sudokustress
De snurkende partner is de perfecte zondebok
Plafondstrepen begeleiden passerende auto’s
Onverstane gesprekken zweven voorbij
Onbekende melodieën verhalen van dorpsfeesten
De snurkende partner is nog steeds de perfecte zondebok
Ontbrekende getallen vullen bekkens van verdampte werkdruk
Ik tel op
trek af
vermenigvuldig als het moet
Ik breng debet en credit van de denksport in evenwicht
yin en yang van de homo ludens
Onaftelbare cohorten verdringen letters
woorden zinnen poëzie
gieren door mijn hersenpan
ijlen door mijn nachtdromen
laten zich slechts temmen door de geest en
de antwoorden achterin
Cijferopwinding is een nachtkaars
die nog even opflakkert
en walmt tot de dageraad
De snurkende partner blijft de perfecte zondebok
Plafondstrepen begeleiden passerende auto’s
Onverstane gesprekken zweven voorbij
Onbekende melodieën verhalen van dorpsfeesten
De snurkende partner is nog steeds de perfecte zondebok
Ontbrekende getallen vullen bekkens van verdampte werkdruk
Ik tel op
trek af
vermenigvuldig als het moet
Ik breng debet en credit van de denksport in evenwicht
yin en yang van de homo ludens
Onaftelbare cohorten verdringen letters
woorden zinnen poëzie
gieren door mijn hersenpan
ijlen door mijn nachtdromen
laten zich slechts temmen door de geest en
de antwoorden achterin
Cijferopwinding is een nachtkaars
die nog even opflakkert
en walmt tot de dageraad
De snurkende partner blijft de perfecte zondebok
zondag 13 februari 2011
ODE AAN GEMAAL LOVINK
De macht der Zuiderzee getemd door Lely’s plan.
Nooit breekt hier meer een dijk door visie van één man.
Al gaan nog wel de wind en golfslag hier te keer,
geen Noord- of Waddenzee stuwt op in’t IJsselmeer.
Maar dat is niet genoeg voor hem die verder kijkt:
Het meer moet echt getemd, bedwongen en bedijkt.
Zijn water bergt een schat, zijn bodem maakt ons rijk.
Maar hier vang ik mijn vis, treurt men in Harderwijk.
De dijk komt in het meer, het randmeer is een feit.
Nu moet de polder leeg, de pomp begint zijn strijd.
De Veluwnaar beziet de reus van steen en staal.
Fier staat het aan de kim, ’t is Lovink’s trots gemaal.
Zijn schoepen scheppen voort, het water naar omhoog.
Zo komt in korte tijd de nieuwe polder droog.
Daar op zijn gevel staan de boer en visserman.
De pompen staan op wacht, bewaken Lely’s plan.
Januari 2011
Persiflage op een negentiende-eeuws lofdicht.
Over gemaal Lovink: http://www.zuiderzeeland.nl/voldoende_water/gemalen_in_flevoland/gemaal_lovink
Over meneer Lovink: http://www.inghist.nl/Onderzoek/Projecten/BWN/lemmata/bwn3/lemmata/bwn2/lovink
zaterdag 29 januari 2011
"Boer zoekt Vrouw" wint hoofdprijs
HOERA! Op gedichtendag sta ik op de voorpagina van Het Dagblad Van Het Noorden (DVHN voor intimi).
Alle links op een rijtje: http://bit.ly/gq7NDl
Alle links op een rijtje: http://bit.ly/gq7NDl
Abonneren op:
Posts (Atom)