Een kokende zee bedreigt het vredige land
Golven van verwijt slaan stuk op mijn zandbank
Zilte druppels gloeien na op wangen
en in open wonden
De potvis is gestrand
onwrikbaar verankerd aan de vloedlijn
gevuld met ongezegde woorden voorbode van de explosie
De gebarsten container heeft duizend-en-één
rechterschoenen op het strand gespuugd
De wereld zelf is doormidden gekliefd
Als de storm weer is gaan liggen
vind ik in de branding
jouw linkerschoen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten