Jouw herinneringen zijn als stuifzand
dat binnendringt door kieren en spleten
dat wegzinkt in tapijten
dat zich nestelt in poriën
In dit land is het stuifzand verborgen
onder glimmend asfalt
dat ’s winters onbegaanbaar wordt door
stuifsneeuw
dat binnendringt door kieren en spleten
dat wegzinkt in tapijten
dat het smelt in poriën
Als de laatste tranen zijn vergoten
als het laatste strooizout is gebruikt
dan vallen we terug op stuifzand
Dichters-cv
Liefst schrijf ik poëzie met kleine woorden
die niet vermaant en geen taboes doorbreekt
maar alledaags van ’t alledaagse spreekt
een symfonie van simpele akkoorden
Ik heb geen grote opdracht te vervullen
zolang ik maar een mondhoek om zie krullen
© Niels Blomberg, juni 2022Als je mijn gedichten aardig vindt, dan kun je een boekje kopen; klik HIER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten