November rain

Die lange solo van November Rain
moet bij mijn uitvaart door de aula schallen.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.

Mij geeft hij kippenvel van top tot teen,
hij zal ook vast mijn nageslacht bevallen,
die lange solo van November Rain.

Al roept een enkeling ontzet ‘O neen’,
dat zal mijn laatste feestje niet vergallen.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.

De erfenis leidt niet tot handgemeen,
wanneer men daar beluistert met zijn allen
die lange solo van November Rain.

Er is niet enkel treurnis en geween,
als Guns N’ Roses uit de speakers knallen.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.

Wanneer ik daarna lig onder mijn steen,
dan hoor ik de muziek der hemelhallen:
die lange solo van November Rain.
Gitaarmuziek verbroedert iedereen.


9+20 februari, 29 april 2013


Dit gedicht is geschreven voor de Plantagepoëzieprijs 2013. Het thema was uitvaart.
Ik was een van de drie genomineerde en eindigde derde. Winnaar was tv-presentator Cees van Ede, een beminnelijk mens, die zich tegen mij verontschuldigde dat hij had gewonnen. Inmiddels is hij trouwens organisator van deze poëzieprijs.

De meeste poëziewedstrijden hebben 10 genomineerden, voornamelijk om een redelijk volle zal te krijgen bij de prijsuitreiking. In de Amsterdamse Plantage speelt dit niet. Het is een deftige buurt rondom dierentuin Artis, vol met kunstminnaars die toch wel op komen draven.
De hoofdprijs wordt steevast vervaardigd door een in de Plantage woonachtige beeldend kunstenaar.

Deze versvorm heet villanelle. Zoals het blijkt uit dit gedicht zijn er 2 refreinregels, die op elkaar rijmen.
De beroemdste villanelle is van Dylan Thomas en heet “Do not go gentle into that good night”.