Ik schrijf je naam in het wassende water
Het breekt door de bres in de zeedijk
De verdronken toren beiert eeuwig je naam
Ik schrijf je naam in het getemde water
Het zingt langs de dijken rondom het meer
Het klotst tegen schepen van zoetwatermatrozen
Ik schrijf je naam in het wijkende water
Het schuurt door de geulen, borrelt op uit de bodem
Het raast door gemalen en verstilt in het randmeer
Ik schrijf je naam in de vette klei
Voor eeuwig verankerd in bedden van schelpen
Het goudgele koolzaad fluistert je naam
De wind blaast je naam door mijn haar
28 juni 2006, 23 september 2017
Terug lezend in mijn watergedichten, valt me op dat er zoveel mooie tussen zitten, zeker in de eerste jaren. Nog steeds ben ik erg gelukkig met dit liefdesgedicht over het droogleggen van Flevoland.
Tegen mijn gewoonte in heb ik twee wijzigingen aangebracht, eigenlijk verbeteringen. Wie mijn bundel “Meer Waterdicht” heeft kan gaan speuren.
Dichters-cv
Liefst schrijf ik poëzie met kleine woorden
die niet vermaant en geen taboes doorbreekt
maar alledaags van ’t alledaagse spreekt
een symfonie van simpele akkoorden
Ik heb geen grote opdracht te vervullen
zolang ik maar een mondhoek om zie krullen
© Niels Blomberg, juni 2022Als je mijn gedichten aardig vindt, dan kun je een boekje kopen; klik HIER
Geen opmerkingen:
Een reactie posten