Met elf jaar ben ik uit de stad vertrokken:
ons Amsterdamse huis was niet zo groot.
Al bleef het voor zo’n stadsgezin wel gokken,
een huis met voor- en achtertuin bleef lokken.
Als bonus kregen wij een halve sloot.
De andere helft was van een boerenweide,
dat ons een groen en zwart-bont uitzicht bood
en dat ons van de buren onderscheidde.
Ja wel, ons plattelandsgevoel gedijde
en dan vooral door onze halve sloot.
Het waterschap verscheen daar in ons leven
toen het een grote schoonmaakbeurt gebood.
In onderwaterwieden niet bedreven
vertraagden onze werkzaamheden even.
Gevolg: een boete voor een halve sloot.
Zo’n sloten-schoonmaakbeurt kon ons benauwen.
De boer werd onze redder in de nood.
Hij deed de hele sloot bij alle schouwen
totdat men ook zijn weiland ging bebouwen.
Dat was het einde van de halve sloot.
mei 2008
Dit is mijn persoonlijkste watergedicht. Het is waar gebeurd en wel nadat mijn ouders in 1970 besloten van Amsterdam naar Abcoude te verhuizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten