LinkedIn herinnerde mij eraan, dat ik vandaag 11 jaar waterdichter ben. Daar hoort maar 1 gedicht bij:
Hier heersen geen getijden meer.
Hier temt geen buis de onderstroom.
Hier vloeit het kwetsbaar water,
smeerolie van het leven.
De zeebodem van weleer,
een mantel der liefde
over het water dat werd gekwetst
door de mens en zijn bedrijf.
Honderdmaal
wordt het water gezeefd en gezuiverd.
Honderdmaal
wordt het afval gewikt en gewogen.
Honderdmaal
wordt hier de bron gevoed
van het kwetsbare water.
3 mei 2006
Dit is mijn sollicitatiebrief voor het waterdichterschap. Hoewel dat nooit officieel is bevestigd, denk (en hoop) ik dat dit gedicht de doorslag heeft gegeven.
Op de website van waterschap Zuiderzeeland vond ik een bericht over de 100ste IBA die in april 2006 de grond in ging. IBA staat voor individuele behandeling van afvalwater. Het is een kleine waterzuiveringsinstallatie voor bewoners van het buitengebied (meestal agrariërs) die niet zijn aangesloten op de riolering.
In de regel hebben deze woningen een septic tank, maar als er een waterrijk natuurgebied vlakbij ligt, dan kan dat riskant zijn. In ambtelijk jargon heet zo’n gebied “kwetsbaar water”. Kijk, daar kun je als dichter iets mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten