Ik tors geen verf of marmer, ik tors woorden
Christoffel van de ongeschreven verzen
Ik waad door stroomversnelling en door drijfzand
Gedachten hebben woordeloos gewicht
Ideeën trekken plagend aan mijn oren
En bastaardwoorden spelen met mijn haren
De ongeknede strofe schreeuwt om aandacht
De wind waait hele zinnen uit mijn mouw
Nu ben ik aan de overkant gekomen
Het jonge vers springt juichend van mijn schouder
En huppelhinkelt weg langs 's Heren wegen
Ik tors een verse woordenlading terug
20 november 2008
Er zijn dichtbundels vol geschreven over het schrijven van gedichten. Poëzie leent zich bij uitstek leent voor bespiegelingen, al dan niet met betrekking tot het ambacht van dichter.
In proza zie je zie je wel eens een schrijver voorbij komen. Schilders doen veel aan zelfportretten, maar slechts zelden heeft de geportretteerde zelf een kwast in de hand. Beethoven schreef “Für Elise”, niet “Für mich”.
Hoe het ook zij, ik kon niet achterblijven, ik moest een gedicht over een dichter schrijven..
16 juli 2017 voorgelezen in theeschenkerij Oldeniel bij Hattem in het kader van Dichter op de IJssel / IJsselbiënnale Poëzieprijs 2017
Geen opmerkingen:
Een reactie posten