 |  Soms verdwijnt er iets dat onnodig en onmisbaar is. Het verdwijnt ongemerkt, vervaagt in de tijd, gaat af als de figurant die niet terugkeert voor het applaus. Zijn onnut maakt hem begeerlijk; je hebt hem nooit bezeten zult hem nooit bezitten, dus wil je hem, moet je hem bezitten. Ik dacht dat hij verdwenen was, maar daar in de te dure badplaats aan de Azuren Kust ligt hij in een achterafhoekje van een achterafwinkel aan een achterafstraatje in een voordeelverpakking met verder een formele zwarte, een strenge rode en zeven doodgewone blauwe. De geur van inktvingers op pas gewassen jongenshemden sluipt naarbinnen.  | |
Aldichter-avond 30 september 2012 heeft als thema DE PEN
Ik was de groene helemaal vergeten. De blauwe koester ik en de rode gebruik ik nog wel eens maar de groene. Waar zijn ze gebleven?
BeantwoordenVerwijderenDag Wouter, bedankt voor je reactie.
VerwijderenHet is goed om te weten dat ik niet de enige ben.