Herfstballade

Vandaag is het alweer zo'n grauwe dag
De zon komt nog wel op, maar wil niet schijnen
Geen dag die reden geeft tot gulle lach
Maar één die aanzet juist tot zielenpijnen
Want al wat groeit en bloeit is aan 't verkwijnen
Dit jaargetij is alles op z'n sterfst
De westerstorm doet kale takken deinen
Want het is herfst

De bodem zompt gelijk een laagveenplag
Ik kan er tot mijn enkels in verdwijnen
Door 't natte loof is snelverkeer van slag
Verlengde files en vertraagde treinen
Het is ons al gemeld door de Romeinen
Hier heersen zee en land op z'n bederfst
't Is rotweer, sprak de hoofdman tot de zijnen
Want het is herfst

Dat herfstweer is niet enkel wee en ach
Ik denk aan haardvuur en exquise wijnen
Aan wildgerechten met een vleugje Bach
Pas na de oliebollen ga je lijnen
En zijn die najaarskleuren te verfijnen?
Wel nee! Dit is de wereld op zijn verfst
Dus blijf nu toch niet drenzen en niet dreinen
Want het is herfst

O najaarsprins, o vorst van windfestijnen
Gij blaast de laatste zwaluw van erf, Sst
Hierachter slapen egels en konijnen
Want het is herfst

13 november 2008


Een rederijkersballade mag niet ontbreken in de lijst van mijn beste 60 gedichten.
Deze versvorm heeft een refreinregel die vier keer terug komt en maar drie rijmklanken. Kortom, rederijkerij pur sang.
De laatste strofe is het envoi, dat traditioneel is opgedragen aan de beschermheer van een rederijkerskamer, de prins. In het moderne envoi is de prins gebleven, zij het dat er vaak creatief mee om wordt gesprongen. In “Beneden alle peil” van Boudewijn de Groot laat Lennart Nijgh het envoi beginnen met “Prinsheerlijk lig je in een anders bed ”.

En dan is er nog het woord herfst, dat volgens de officiële lezing geen rijmwoorden kent. Oftewel: het ideale refreinwoord.

Dit gedicht verscheen op 14 november 2008 op de Plezierdichtershyve.
Merk op dat ik hier de Drs. P-interpunctie gebruik: alle regels beginnen met een hoofdletter en aan het einde van de regel staan geen leestekens. Deze plezierdichtersconventie heb ik later overboord gegooid.