Hij voelde duizelingen in zijn hoofd.
Hij praatte wartaal, erger dan in Babel.
Al was hij van zijn evenwicht beroofd,
niet van zijn sjaal, zijn broodtrommel, zijn kabel.
Men bracht hem weg met zwaailicht en sirene.
Naar 't ziekenhuis toe met die arme drommel!
Gelukkig was de hoop nog niet verdwenen,
net als zijn sjaal, zijn kabel en zijn trommel.
Herstel gaat wel gestadig, maar niet vlug.
Ooit wordt hij weer de oude helemaal.
Op die dag krijgt hij ook zijn spullen terug:
zijn broodtrommel, zijn kabel en zijn sjaal.
24 november 2016
Op donderdag 10 november 2016 ging de wereld om mij heen draaien en werd ik met zwaailicht en sirene naar het ziekenhuis gebracht.
Mijn collega Rob heeft mijn spulletjes in een tas gedaan, maar er bleven 3 zaken achter op kantoor.
Het eerste gedicht dat ik nadien maakte is dan ook voor Rob.
Het vervolg: men dacht aan een CVA, een bloedpropje in de kleine hersenen, maar op maandag 13 februari 2017 werd een andere diagnose gesteld: draaiduizeligheid, vanuit het evenwichtsorgaan. Het moet gewoon slijten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten