Nog een Turing-afvaller, die mij na aan het hart ligt. Dit keer een sober vrij vers.
INTOCHT
I
Het grote-mensen-benenbos is omgehakt.
Ik zie tot aan de horizon.
Ik zie het water waar de boot niet vaart.
Een zwarte man vraagt met de stem
van buurman Piet of ik ben liefgeweest
en geeft mij pepernoten.
II
Het kind is zwaarder dan de tijd
die doelloos met de jaren speelt
zoals een kat speelt met een muis.
Er is geen nu, er is geen toen.
Er zijn een vader en een zoon
die samen wachten op de boot
zaterdag 21 december 2013
ZE
Hier een gedicht waar ik erg tevreden over ben, maar dat de top-1000 van Turing niet heeft gehaald.
Het is ook door anderen gemeld: vormvaste gedichten zijn uit dit jaar. Ik daarentegen heb een zwak voor kwintijnen.
ZE
Ze hebben van die dreigende gezichten,
die zwijgen in een onbekende taal.
Je weet niet goed waarvan ze je betichten;
ze lijken niet bereid dat toe te lichten.
Hun blik is harder dan het hardste staal.
Minuten en seconden lijken eeuwen.
Ze kijken je maar steeds misprijzend aan.
Je voelt je als geworpen voor de leeuwen.
Het liefste zou je naar ze willen schreeuwen:
Vertel me wat ik jullie heb misdaan!
Ze naderen als woeste watergolven.
Je dobbert in de grote mensenzee
en hebt al gauw het onderspit gedolven.
De stormen huilen als een roedel wolven.
Dan laat je los en huil je met ze mee.
Het is ook door anderen gemeld: vormvaste gedichten zijn uit dit jaar. Ik daarentegen heb een zwak voor kwintijnen.
ZE
Ze hebben van die dreigende gezichten,
die zwijgen in een onbekende taal.
Je weet niet goed waarvan ze je betichten;
ze lijken niet bereid dat toe te lichten.
Hun blik is harder dan het hardste staal.
Minuten en seconden lijken eeuwen.
Ze kijken je maar steeds misprijzend aan.
Je voelt je als geworpen voor de leeuwen.
Het liefste zou je naar ze willen schreeuwen:
Vertel me wat ik jullie heb misdaan!
Ze naderen als woeste watergolven.
Je dobbert in de grote mensenzee
en hebt al gauw het onderspit gedolven.
De stormen huilen als een roedel wolven.
Dan laat je los en huil je met ze mee.
donderdag 19 december 2013
zaterdag 7 december 2013
Magpie Tale 196: Angel or Raven?
Angel or Raven?
Is she the angel I carry in my heart?
Is she the raven I carry on my shoulder?
Is she the angel whispering wise words?
Is she the raven repeating my humbug?
Is she the angel of love and comfort?
Is she the raven sharing my loneliness?
She is my angel, she is my raven.
One day she will fly away.
I will follow for better and for worse.
This is Magpie Tale 196
Click here for the latest Magpie tale
zondag 3 maart 2013
Plaksneeuw
We rollen onze eigen reus.
We denken hem de hemel in.
We weten hoed en peen en kool.
Zijn winter kan nog jaren mee.
Er groeit een krokus uit zijn hoed.
Het kooloog tintelt levenslust.
Ooit neemt de dooi de witte schil.
Het blauwe onderkleed komt vrij,
dat ook weer smelt. De reus wordt rood
en daarna groen en grijs en geel,
magenta, violet, cyaan.
Oranje is alleen de peen
die samen met de hoed en kool,
blijft liggen in het natte gras.
Wanneer het volgend jaar weer sneeuwt,
dan rollen wij een nieuwe reus.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
We denken hem de hemel in.
We weten hoed en peen en kool.
Zijn winter kan nog jaren mee.
Er groeit een krokus uit zijn hoed.
Het kooloog tintelt levenslust.
Ooit neemt de dooi de witte schil.
Het blauwe onderkleed komt vrij,
dat ook weer smelt. De reus wordt rood
en daarna groen en grijs en geel,
magenta, violet, cyaan.
Oranje is alleen de peen
die samen met de hoed en kool,
blijft liggen in het natte gras.
Wanneer het volgend jaar weer sneeuwt,
dan rollen wij een nieuwe reus.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
Vinexië zonder mensen
Stel dat we weggaan allemaal,
zomaar op een zomerdag
met de zon in de haren
en de wind in de ogen.
We houden ramen en deuren geopend;
zelfs geen tuinpoort gaat er dicht.
De laatste houtkool verpulvert tot as;
het laatste worstje is voor de kraaien.
Stel dat zo na een jaar of tien
zomaar op een herfstdag
we weer eens gaan kijken
met de stormwind in de rug.
De bus rijdt ons de stad weer in,
maar wij willen nog niet zien,
schuilen onder de banken
in spannende onwetendheid.
Weer boven gekomen zien we dat
er niemand staat, dat niemand
weten wil hoe of het is geweest,
hoe of het met ons gaat.
Het onverschillig huis laat ons
gelaten toe. Een egel zegt op
hoge toon, dat deze
overwinterplaats vergeven is.
Een meerkoetnest drijft in het bad.
Een vos huist in de voorraadkast.
Het tafelzilver is verdeeld
en elke ekster kreeg zijn deel.
Dan klinkt de toeter van de bus.
Daar gaan we weer, zo is het goed.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
zomaar op een zomerdag
met de zon in de haren
en de wind in de ogen.
We houden ramen en deuren geopend;
zelfs geen tuinpoort gaat er dicht.
De laatste houtkool verpulvert tot as;
het laatste worstje is voor de kraaien.
Stel dat zo na een jaar of tien
zomaar op een herfstdag
we weer eens gaan kijken
met de stormwind in de rug.
De bus rijdt ons de stad weer in,
maar wij willen nog niet zien,
schuilen onder de banken
in spannende onwetendheid.
Weer boven gekomen zien we dat
er niemand staat, dat niemand
weten wil hoe of het is geweest,
hoe of het met ons gaat.
Het onverschillig huis laat ons
gelaten toe. Een egel zegt op
hoge toon, dat deze
overwinterplaats vergeven is.
Een meerkoetnest drijft in het bad.
Een vos huist in de voorraadkast.
Het tafelzilver is verdeeld
en elke ekster kreeg zijn deel.
Dan klinkt de toeter van de bus.
Daar gaan we weer, zo is het goed.
Vanmiddag voorgelezen in Corrosia; in het kader van het project Daily Change
Nieuw
Schoongeboende klinkers wuiven ons toe
De onwennige sleutel ontsluit bouwstof en natte verf
Kale muren schreeuwen om haakjes, loze hoeken om kastjes
De buurman strijdt luidkeels met beton
De kraaktree maakt zichzelf bekend
Met loven en bieden wordt de ruimte verkaveld,
volgebouwd met twijfelaar en hoogslaper
De schuifpui toont de woeste grond
De distel wordt een rozenperk
De zon brengt buren tezamen
kniediep in onbuigzaam groen
Vanmiddag geschreven in een één-uurscursus van Jakob Rosenbaum.
Daarna onmiddellijk voorgelezen in Corrosia; de inkt was nog nat
De onwennige sleutel ontsluit bouwstof en natte verf
Kale muren schreeuwen om haakjes, loze hoeken om kastjes
De buurman strijdt luidkeels met beton
De kraaktree maakt zichzelf bekend
Met loven en bieden wordt de ruimte verkaveld,
volgebouwd met twijfelaar en hoogslaper
De schuifpui toont de woeste grond
De distel wordt een rozenperk
De zon brengt buren tezamen
kniediep in onbuigzaam groen
Vanmiddag geschreven in een één-uurscursus van Jakob Rosenbaum.
Daarna onmiddellijk voorgelezen in Corrosia; de inkt was nog nat
vrijdag 1 maart 2013
Twitterrijm van januari en februari 2013
Wie last heeft van oogdruk
heeft baat bij een oogbad.
Wie last heeft van bloeddruk
vermijde een bloedbad.
#hinkelrijkrijm
Liefhebbers van zeilweer
houden van hun zeiljacht
Liefhebbers van sneeuwweer
zijn niet dol op sneeuwjacht
#hinkelrijkrijm
Als je raak schiet op een kleiduif
heb je nooit een oog vool eistruif
#dubbelrijm #tegeltjeswijsheid
In een grauwe loodnap
vind ik enkel broodpap
aangelengd met krootsap.
Wat is hier de boodschap?
#dubbelrijm
Geen rijm, wel twitter
Dooiparadox: alleen naast geveegde stoepjes liggen nog sneeuwhoopjes; wie niet geveegd heeft zie geen sneeuw meer.
heeft baat bij een oogbad.
Wie last heeft van bloeddruk
vermijde een bloedbad.
#hinkelrijkrijm
Liefhebbers van zeilweer
houden van hun zeiljacht
Liefhebbers van sneeuwweer
zijn niet dol op sneeuwjacht
#hinkelrijkrijm
Als je raak schiet op een kleiduif
heb je nooit een oog vool eistruif
#dubbelrijm #tegeltjeswijsheid
In een grauwe loodnap
vind ik enkel broodpap
aangelengd met krootsap.
Wat is hier de boodschap?
#dubbelrijm
Geen rijm, wel twitter
Dooiparadox: alleen naast geveegde stoepjes liggen nog sneeuwhoopjes; wie niet geveegd heeft zie geen sneeuw meer.
vrijdag 4 januari 2013
Twitterrijm van december 2012
In de leunstoel bij het zijraam
zat gedachteloos en zwijgzaam
moeder met een pan vol snijbiet
broedend op een fraaie dreigtweet
#hinkelrijm
Overleden is de bultrug
Artsen kwamen met de luchtbrug
naar dit populaire cultdier
Springvloed bracht helaas geen vluchtkier
#hinkelrijm
Klik hier voor nu.nl
Gemijmer in de nacht, het hoort bij elke jaargrens:
Het vlieden van de tijd, het wijken van de haargrens
#dubbelrijm
Hatemail komt meestal van een heethoofd
@tegeltjeswijs #tegeltjes #tegeltje #spreuken #wijsheden #lijfspreuk
zat gedachteloos en zwijgzaam
moeder met een pan vol snijbiet
broedend op een fraaie dreigtweet
#hinkelrijm
Overleden is de bultrug
Artsen kwamen met de luchtbrug
naar dit populaire cultdier
Springvloed bracht helaas geen vluchtkier
#hinkelrijm
Klik hier voor nu.nl
Gemijmer in de nacht, het hoort bij elke jaargrens:
Het vlieden van de tijd, het wijken van de haargrens
#dubbelrijm
Hatemail komt meestal van een heethoofd
@tegeltjeswijs #tegeltjes #tegeltje #spreuken #wijsheden #lijfspreuk
Abonneren op:
Posts (Atom)