Nog een Turing-afvaller, die mij na aan het hart ligt. Dit keer een sober vrij vers.
INTOCHT
I
Het grote-mensen-benenbos is omgehakt.
Ik zie tot aan de horizon.
Ik zie het water waar de boot niet vaart.
Een zwarte man vraagt met de stem
van buurman Piet of ik ben liefgeweest
en geeft mij pepernoten.
II
Het kind is zwaarder dan de tijd
die doelloos met de jaren speelt
zoals een kat speelt met een muis.
Er is geen nu, er is geen toen.
Er zijn een vader en een zoon
die samen wachten op de boot
Geen opmerkingen:
Een reactie posten