De kleur van de waarheid

Voor velen is de waarheid hemelsblauw
Het allerhoogste is waar zij op mikken
Ze vliegen naar de zon als leeuweriken
Verheven boven ’t groezelige grauw

Voor velen is de waarheid geel als goud
Ze wroeten in een afgesproken kader
Totdat ze stuiten op die ene ader
Het schaarse goed in overvloedig fout

Voor velen is de waarheid bladergroen
Hun beide benen staan op moeder Aarde
Alleen wat groeit en bloeit heeft echte waarde
Alleen wat knort en kruipt heeft echt fatsoen

De waarheid is voor mij aspergewit
Ik zoek wat net voorbij de dingen zit


Een oudere versie staat tweemaal op Het Vrije vers, op het forum en op de voorpagina

Nu met een filmpje van een neefje!

Morgenstond

De wekker siddert voor mijn linkerhand. Het laken wijkt en zwaait mij uit. Het zeil wijst mij de weg wanneer ik voet voor voet de nieuwe dag in sluip. Het ritueel – het legen van de blaas, dan water, zeep en mes, tot slot de boterham met kaas – verloopt dag in dag uit geruisloos en vanzelf. De merel fluisterfluit. De zon hult zich in mist. De mus eet kwetterloos. Ik duld alleen het boos gesputter van de laatste druppel die het filter zoekt en heel de woning vult met koffiegeur.

Dit gedicht was oorspronkelijk (in Word) geheel uitgelijnd, dus aan de voor- en de achterkant.
Dat gaf het effect van prozagedicht. Dit is me in HTML nog niet gelukt

Twee Bosnische gedichten

Deze 2 gedichten zijn uit 2005, toen Aldichter een avond had rond het thema Bosnië.
De oorlog was natuurlijk nog vers, zoals wel blijkt uit de tekst.

Dit gedicht is geschreven n.a.v. de onderstaande plaatje (waarvan ik na 5 jaar helaas geen bronvermelding meer heb)

Bosnische grenzen

Op het palet van de tijd
vervloeien alle kleuren,
de kleuren van de meesters,
de kleuren van de knechten.

Onwrikbaar ligt de driehoek
in grillige getijden;
steeds weer overspoeld,
steeds weer drooggevallen.

Maar het getij is verlopen
en het palet is verschrompeld
tot vormeloos craquelé
van etnisch gezuiverde schilvers.

Het nieuwe jaargetijde
brengt kleuren in het land.
Mijn os beweegt de ploeg
tot aan het eind van mijn wereld.

Slivovitsj

Klik hier voor meer achtergrond informatie

Ik heb je voor het laatst gesproken
in de pruimentijd.
De mooiste, de blauwste pruimen
waren voor de slivovitsj.
We toostten op ons land,
onze taal, onze toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen godshuis.

Ik heb je voor het laatst gehoord
bij de pruimenboom.
Je sprak fel en vurig
opgezweept door slivovitsj.
Je sprak van een nieuw land,
een nieuwe taal, een nieuwe toekomst.
Toen gingen we uiteen,
elk naar ons eigen front.

Ik heb je voor het laatst gezien
bedekt met pruimenbladeren.
Mijn hoofd bonsde, mijn keel schroeide,
als na een nacht goedkope slivovitsj.
Je lag daar zonder land,
zonder taal, zonder toekomst.
Ik sloot je ogen en ging
terug naar mijn eigen leegte.

Magpie tale 83: Bird

I am a gray bird with pink wings
that shine in the moonlight
always ready to spread and
fly over trees and lakes.

So why do I stay on the shore
among the coldblooded
and listen to the silvery sounds?

Because deep down I know
that every note that floats
from that mysterious flute
is not meant for the snakes
in the grass and the woods.

NO!

Every note that escapes
in the darkest night
shines especially for

ME.

And the snakes?
Ah, the snakes are the perfect disguise
for a secret love between a man in black
and a gray bird with pink wings.


This is Magpie Tale 83
Click here for the latest Magpie tale

Magpie tale 82: Home

When you appeared in spotless white
I knew your face no more,
but I could see you felt at home
when you walked through my door.
The sun shone bright, yet not a ray
did fall into your eyes;
I could not spot a speck of truth,
nor could I read your lies.

When you appeared in spotless white,
I knew not what to say.
So I said “Hi, it’s been a while”,
and “How are you today?”.
There was no time for When and Where,
there was no time for Why.
We stood and saw what time had done,
were speechless, you and I.

When you appeared in spotless white,
it brightened up the house.
But did you come as just a friend,
or did you seek a spouse?
Your answers I did not await,
they mattered not to me.
I locked you in my attic and
I threw away the key.



This is Magpie Tale 82
Click here for the latest Magpie tale

You can also read this on PoetrySoup


Note: Last change 20110919, because of Suz's comment and because I also felt there was room for improvement

Magpie tale 81: 25th Wedding Anniversary / 25 jaar getrouwd

25th Wedding Anniversary

Marriage is not a boat
rowing merrily down the stream

It is a family car
that for years and years
surprisingly passed the MOT

The mechanic looks worried
asks carefully about
the possible possibility
of a new model

But you shake no
see you next year
we still like our ride
we do not care
about an extra rattle now and then

Fill her up with super plus
because we still have a long way to go

This is a Magpie Tale
It is a translation of a poem I wrote a year ago for the occasion of my own wedding anniversary. Here is the Dutch original


25 jaar getrouwd

Het huwelijk is geen bootje
dat zachtjes glijdt
op het spiegelend meer

Het is een familieauto die
voor het zoveelste jaar
met wat kunst- en vliegwerk
toch weer door de APK is gekomen

De monteur kijkt zorgelijk
vraagt voorzichtig
naar de mogelijke mogelijkheid
van een nieuw model

Maar je schudt nee
Tot volgend jaar
Hij rijdt nog lekker
We kijken niet op een rammel meer
of minder

Ik gooi hem vol met super plus
want we moeten nog een heel eind

Magpie tale 80: Magpie days

These are the days that should not be
These are the days that fade to gray
Show every grade of black and white
These are the magpie days

These are the days I lock the gate
These are the days I stay inside
Yet I ignite the colored lights
I light the magpie days

These are the days I wait for you
These are the days you pass me by
Your specks of red shine in my lights
Rush through the magpie days

These are the days that strangely shine
These are the days that are too few
You pass the house where I await
The glorious magpie days


This a Magpie tale, but I was too late to publish it