Ik stap de achterdeur uit; ik ben buiten.
Mijn tuin verwelkomt blij het groeiseizoen.
Het wast hier als vanzelf uit polderkluiten.
De tuin en ik, wij hoeven niets te doen.
Hier is geen scheidslijn tussen rood en groen.
Voorbij mijn heg zijn strikte snelheidsregels.
Dat is belangrijk voor de veiligheid
van ouderen en kinderen en egels.
Je ziet een ree of vos van tijd tot tijd.
De scheidslijn tussen rood en groen is kwijt.
De waterlelies bloeien in mijn vijver.
De braamstruik huist een merel aan de leg.
Een bij is op een bloem spreekwoordelijk nijver.
Het jonge blad bedekt de kale heg.
De scheidslijn tussen rood en groen is weg.
29 april 2012
Dit was bedoeld als pakkend gedicht voor de kandidatuur van Almere als gastheerstad voor de Floriade van 2022.
Daarvoor was het iets te licht, maar het doet het wel aardig op mijn blog.
Voor degenen die niet zijn gepokt en gemazeld in het jargon van ruimtelijke ordening: rood staat voor bebouwd en groen voor natuur.
Er is ook nog blauw: water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten