voor mijn enige volger
De jungle is de broer van de woestijn
Je ziet het bos niet meer door al die bomen
Te veel wordt door geen zintuig opgenomen
Het bladerdak verbergt de schone schijn
De letterzee werd flauwekulfestijn
De woorden kunnen nauwelijks nog stromen
Gedachten zijn voorgoed tot staan gekomen
Het riekt hier naar het afval van het brein
Soms vangt er iemand een woestijntocht aan
Of klimt juist in de allerhoogste bomen
Een ander denkt dan: Hé, daar moet je zijn
Mijn blogje in de letteroceaan
Zag niet veel gasten op zijn stranden komen
Eén volger vind ik al bijzonder fijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten