Voor de zesde keer sta ik in het boekje van Lichtvoetig, Nederlands kampioenschap light verse, voor de vijfde keer ben ik genomineerd en voor de vierde keer mag ik optreden in de achterzaal van Café Groothuis te Emmen.
Dit was op 30 oktober 2022, volgens traditie de zondag dat de wintertijd ingaat, maar de hoofden nog in de zomertijd zitten.
Dichters-cv
Liefst schrijf ik poëzie met kleine woorden
die niet vermaant en geen taboes doorbreekt
maar alledaags van ’t alledaagse spreekt
een symfonie van simpele akkoorden
Ik heb geen grote opdracht te vervullen
zolang ik maar een mondhoek om zie krullen
Mens erger je niet!
Ik zal jullie eens over vroeger vertellen.
We waren gelukkig op ieder gebied.
De melk werd gekookt en dan mocht je de vellen.
Op zaterdagavonden speelde je spellen.
Het leukste van al was “Mens erger je niet!”
Alleen als je zes gooide mocht je beginnen.
Je wachtte en wachtte en wachtte en liet
geen ongeduld blijken als broertje ging winnen.
Je had nog geen zes gegooid; hij was al binnen.
Toch dacht je tevreden: “Mens erger je niet!”
Heel af en toe ging het een klein beetje beter.
Dan gooide je zes en je mocht van acquit.
Je broertje keek zuur want het ging voor geen meter,
maar dan ging hij los en de strijd werd steeds heter
en broertje won weer bij “Mens erger je niet!”
Een kind van vandaag wordt gepusht en gepamperd.
Een stralende toekomst ligt in het verschiet
totdat de verwachtingen worden getemperd:
je hebt een verwende en aartsluie slemperd
die niet is gehard door “Mens erger je niet!”
Beer
“De beer is los!” Men hield een heuse klopjacht.
Het bleek een influencer met een fopvacht.
Door alle likes die deze actie opbracht
werd in dat jaar het berenvel de topdracht.
Pindakaas
Ik weet nog goed hoe jij voorbij kwam zweven.
Ik zag de wereld door een roze waas.
Mijn keel zat dicht; het was of ik zo-even
te gulzig had gesnoept van pindakaas.
Met woorden ben ik meestal zeer bedreven
maar toen was mijn emotie mij de baas.
Het was alsof de zinnen bleven kleven
aan mijn verhemelte, als pindakaas.
Je zag mij staan en wendde plots je steven.
Ik stond verstijfd en staarde als een dwaas.
Jouw stemgeluid onthoud ik heel mijn leven,
zo smeuïg zacht als verse pindakaas.
Ik stond daar als een schooljongen te beven.
Dat vond jij niet aantrekkelijk helaas.
De wrange nasmaak is nog lang gebleven;
het leek op uitgedroogde pindakaas.
Carpool (Bach-sonnet)
Jan heeft sinds kort een leuke nieuwe baan,
waarin hij elke dag wordt uitgedaagd.
Piet telt de dagen af tot zijn pensioen.
Klaas weet precies wat hij vandaag gaat doen.
Dat wordt al zoveel jaar van hem gevraagd
en zo zal het nog vele jaren gaan.
Piet is chauffeur. Hij vraagt of zij misschien
genegen zijn vandaag maar door te rijden.
Jan is van deze vraag wel wat van slag.
Hier zal zijn reputatie onder lijden,
maar anderzijds, het is een mooie dag.
Klaas denkt meteen aan de vergadertijden
en zegt dat verder gaan van hem wel mag.
Collega’s zullen hen vandaag niet zien.
Windhandel
Wie onbekommerd gillend rijk wil worden
begint een winkel op het internet
waarvan de naam de concurrentie plet
omdat die aanspreekt bij de kopershorden
Dat mondkapjesgedoe lijkt kinderspel
bij lijm-je-aan-vermeer-vast.nl
Dit was het verplichte actuele gedicht. Het staat ook in het boekje van Lichtvoetig 6 , maar dan is de laatste regel: bij omgekeerdevlaggen.nl
Moriokever
Zeg, ken je de larf van de moriokever?
Die houdt zo van piepschuim, van polystyreen
Zo’n moriolarf eet zich fris van de lever
dwars door een partij witte korreltjes heen
De trilpopulier wordt geveld door de bever
De hond is opnieuw in gevecht om een been
Relaxt eet de larf van de moriokever
zijn dagelijks maaltje van polystyreen
De sporen van wroeten verraden de ever
De damhertenhoef blijft lang zichtbaar in ’t veen
Je ziet van de larf van de moriokever
een paar kleine gaatjes in polystyreen
Dus kinders, eet zonder gezeur en gezever
spinazie en broccoli, witlof en peen
en denk aan de larf van de moriokever
die zelfs nog kan smullen van polystyreen
Haast
Ik zie je komen door de laan
op zo’n elektrisch stepje.
Een eigen bubbel heb je.
Je zoeft voorbij, kijkt mij niet aan.
Een nogal dwingend toontje
komt uit je telefoontje,
dus zie je ook die paal niet staan.
De Ware
Hij ziet haar en hij weet: zij is de ware
want alles waar hij lang op heeft gewacht
is in dit vrouwenlijf bijeengebracht
Hij kan wel eeuwig naar haar blijven staren
Klassieke schoonheid is niet haar terrein
Zij is gewoon te waar om mooi te zijn
Ontdekkingsreiziger
Vaak droomt hij van het onbekende land
waarheen hij op een goede dag zal zeilen.
Al ligt het dan voorbij de wereldrand,
al ligt het dan op meer dan duizend mijlen,
toch weet hij zeker dat hij niet zal feilen.
Wanneer de wind draait naar de juiste hoek,
dan hijst hij in zijn mast het juiste doek
en schiet hij over witgetopte baren.
Hij mijmert in de zon. Zijn plan klinkt kloek,
hij koestert het al meer dan vijftig jaren.
