Gaat niet bedaard in deze goede nacht,
Brengt brullend, brandend de oude dag nabij;
Vervloekt, vervloekt dat licht wordt omgebracht.
De wijze aanvaardt het einde zonder klacht,
Omdat zijn woord geen lichtflits schiep, maar hij
Gaat niet bedaard in deze goede nacht.
De weldoener betreurt zijn broze kracht,
Dat daden nooit meer wassen met het tij,
Vervloekt, vervloekt dat licht wordt omgebracht.
De vagebond bezong de zonnepracht,
Leert nu, te laat, de droeve melodij,
Gaat niet bedaard in deze goede nacht.
De kniesoor die naar’t het blinde uitzicht smacht,
Zijn blinde oog kon vonken hemelsblij,
Vervloekt, vervloekt dat licht wordt omgebracht.
O vader, die op droeve hoogte wacht,
Verdoemt en zegent met uw tranen mij.
Gaat niet bedaard in deze goede nacht.
Vervloekt, vervloekt dat licht wordt omgebracht.
Dit gedicht uit december 2010 heb ik geschreven voor de jaarlijkse vertaalwedstrijd van de bibliotheek van Huizen, Laren en Blaricum. Dit is de vertaling van "Do not go gentle into that good night" van Dylan Thomas.
Ik eindigde op de gedeelde tweede t/m vijfde plaats, oftewel ik zat bij de vijf genomineerden, maar heb niet gewonnen.
De reden om het nu te plaatsen is een discussie op Het Vrije Vers waarin Jaap Bakker terloops melding maakt van zijn vertaling in het Gronings.
Je kunt het origneel HIER lezen. Beluisteren op YouTube kan ook:
