Hoge Vaart, Almere 2005
Schiphol-Rijk 2017
Noorderplassen, Almere 2018
Terwijl de najaarswind
de eik uit zijn jas helpt,
buigt het lentegroene riet
diep in het dorre blad
Rupsen dansen
in de nesten
van vertrokken
zomergasten
De verkilde golfstroom botst
op de laatste ijsberg
waar een ijsbeer dobbert
in de vertrekkende zon
Waar mijn verhit gemoed
stuk slaat op mijn koude ziel
ben jij dichtbij
maar onbereikbaar
Mijn wereld tolt
nog steeds om haar as
maar dan wel
een kwartslag gekanteld
6 november 2005
In oktober 2005 eerder zag ik het jonge riet op de wallekant langs de Hoge Vaart in Almere. Dat kwam mooi uit, want toen moest ik voor de Almere poëzieprijs 2006 een gedicht schrijven met het thema “Anders”. Dat werd bovenstaand gedicht.
Op 19 oktober 2017 zag ik hetzelfde bij Schiphol-Rijk. Toen was ik net bezig mijn zestig beste gedichten te selecteren voor de bundel LX gedichten. Dat was dus een aardig bruggetje.
Op 14 oktober 2018 zag het weer, nu bij de Almeerse Noorderplassen. Het was die dag ongeveer 20 graden. Wat eerst een leuk poëtisch voorval leek, wordt nu toch een zorgelijk bewijs van de opwarming van de aarde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten