Wanneer er rijp ligt in het ochtendgloren,
als ooievaars beginnen aan de reis,
dan handelt elke schaatsclub naar behoren:
men spuit een weiland op en hoopt op ijs.
Al wordt het nooit zo koud meer als tevoren,
die wetenschap brengt niemand van de wijs.
De ijsexpert staat klaar om te gaan boren,
de kampioen droomt van de eerste prijs.
Zo’n opgespoten land kan mij bekoren;
het stille water ligt daar unverfroren
en spiegelt al het winterloze grijs.
De echo van het schaatsersparadijs,
de geur van chocolade en anijs,
zijn niet in kille werkelijkheid te smoren.
6 januari 2008, mei/juni 2010
De eerste versie is gemaakt voor en ingeleverd bij de wedstrijd van Hoek van Holland 2008 met als thema “verlangen”.
In 2014 is de verbeterde versie ingestuurd bij de 5e Hillegomse dichtwedstrijd met als thema “Nostalgie”.
Hij viel niet in de prijzen, maar verscheen wel in de bundel.
(Per ongeluk 3 keer opgenomen en ik kan niet kiezen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten