Schoongeboende klinkers wuiven ons toe
De onwennige sleutel ontsluit bouwstof en natte verf
Kale muren schreeuwen om haakjes, loze hoeken om kastjes
De buurman strijdt luidkeels met beton
De kraaktree maakt zichzelf bekend
Met loven en bieden wordt de ruimte verkaveld,
volgebouwd met twijfelaar en hoogslaper
De schuifpui toont de woeste grond
De distel wordt een rozenperk
De zon brengt buren tezamen
kniediep in onbuigzaam groen
Vanmiddag geschreven in een één-uurscursus van Jakob Rosenbaum.
Daarna onmiddellijk voorgelezen in Corrosia; de inkt was nog nat
Geen opmerkingen:
Een reactie plaatsen