De Plantage Poëzie Prijs 2025 had als thema "Bezit".
Op zaterdag 30 augustus hoorde ik dat ik bij de 3 genomineerden zat. Er waren 130 inzendingen, dus alle reden voor tevredenheid.
Op zaterdag 6 september bleek ik de winnaar.
Hieronder is het gedicht, dat je op bovenstaand filmpje kunt zien en horen. Vooraf zie je het commentaar van jurylid Ton van Leeuwen, de winnaar van vorig jaar.
Het mijn
Liefst zet ik al mijn spullen op een rij.
Geen goed is fout of beter dan de rest.
Het hoogst behaald diploma glimt van trots.
Het kopje zonder oor glimlacht besmuikt.
Mij zijn ze even lief.
Ze hebben mij gekneed tot wie ik ben,
herinneringen die ik aan kan raken.
Als ik er één verwijder, sterft er iets
in mij, mijn hoofd, mijn hart, mijn onderbuik,
een dof gevoel van rouw.
Een dame die het vast heel goed bedoelt
vindt op mijn bank de laatste vrije plek.
De bank is zichtbaar uit zijn comfortzone.
De dame zegt me dat het anders moet.
De buurt vindt mij verslonsd.
Ik leg haar uit dat dit mijn leven is.
Het goede, schone, ware dat ik vond
rust naast elkaar en leeft in vrede met
het slechte, het onooglijke, de leugens.
Mijn schatkamer is dit.
Ze zegt dat het toch echt niet langer gaat.
Dan breekt de opstand uit. Het hele huis
raakt in paniek, stort zich op haar, bedelft
haar tot ze zwijgt. Of ik er spijt van heb?
Nee, edelachtbare.
© Niels Blomberg
